zaterdag 19 januari 2008

15

BEET! Geduld en schone zaak en aanhouder die wint en zo. Pompidompidom, lalalalala. Cliché overvlakkéé natuurlijk, maar wat maakt het uit: lang zoeken en stug volhouden heeft me zojuist de gezonken schat van The Mighty Wah! opgeleverd. Hier is 'ie: The Story of the Blues. Net zo'n geweldig jongensboek als Pete Wylie's Come back. Nou, misschien zelfs nog iets beter! Want dit is het officieuze lijflied van alle 15-jarige jongens. En neem van mij aan: geen gruwelijker lot dan een 15-jarige jongen zijn. Je valt als een blok voor dat meisje uit een klas hoger en je begrijpt niet waarom zij slechts oog heeft voor die patsers uit een nog hogere klas. Oók denk je oprecht dat een eigeel vest, een bandplooi-spijkerbroek en rode puntschoenen een onweerstaanbare combinatie vormen. En je weet zeker dat het slechts een kwestie van weken is voordat je eindelijk seks gaat hebben. Oioioi..., 15-jarige jongens...

...you got nothing left to lose...

The Story of the Blues was voor deze 15-jarige jongen het lied dat hem overeind hield. De wil om te winnen: 'and then you realise, you got nothing left to lose!' Niet dat het ook maar iets uithaalde. Dat meisje keek nog steeds niet op of om, je trok die schoenen gewoon weer aan en seks bleef beperkt tot biologie; maar toch bracht dit nummer troost en hoop. Mooi.

LISTEN&LOAD: The Story of the Blues (pt 1.) - The Mighty Wah!
INFO: The Mighty Wah! Web!

Pie-S: Oh ja, die beloofde Frits Spits-Miks gaat er dus komen.

1 opmerking:

Juapo zei

Woehaa! Het is een tijdje terug maar deze jongen weet precisely what joe mien. Ik heb heel wat blauwe voetjes gelopen, hoofd over de hielen zeg maar. Gelukkig was mijn vader naast rock, jazz ook een beetje een blues man welke voorliefde ik ook aardig heb opgepikt. En stiekum hoopte ik dan ook dat je ooit over de blues zou gaan beginnen. Nu sla ik toe met mijn ultieme blues band, helaas niet meer actief maar dat hoort bij de blues. Namelijk The Red Devils uit Los Angeles, en allemaal white boys met een unieke sound door gebruik van de ouderwetse microfoon. Mijn super blauwe favo is zeker in dit kader "Devil woman"