pyama-party!

Ach welja, een trio is ook maar een trio. Dat verveelt. Ik zeg: kwartet! Want óók in de vierde posting van vandaag vieren we het feest van de POP. Het podium is voor Roxy Music's Pyjamarama. Puristen zullen elkaar nu verdringen om er, met een opgeheven vingertje, op te wijzen dat het hier geen pop, maar glamrock betreft en ja; dat is zo. Maar toevallig run ik deze camping, dus puristen zetten hun tentje vanavond maar lekker ergens anders op. Uiteindelijk gaat het er om dat Pyjamarama perfect past bij de drie ondergaande outings (klik voor 1, 2 en 3). Misschien niet zo instant hap-slik-weg als het drietal voorgangers, maar desalniettemin een droom van een plaat, met Ferry in fabelachtige vorm! Verplicht voer voor iedereen met oren op z'n pannekoek.

Bon, tot zover Maandag Popdag. Hierna weer Variée Overvlakée. Alhoewel, met de dinsdag weet je het nooit...

LISTEN&LOAD: Pyjamarama - Roxy Music
INFO: Roxy op het web

pop on the rocks

Net nog fire, nú ice. Klinkt koud, maar is heet. Zó hot en zó leuk dat deze plaat de maandag pardoes tot feestdag promoveert. Dit dankzij Rekindle's Ice Skating Girl, in de riemiks van Linus Loves: een jaartje of vijf geleden uitgebracht op één van de legendarische verzamelaars van Trevor Jackson's Output-label (dat heláás niet meer bestaat, snik). Rekindle was een one hit wonder zonder hit. En dát is dan weer een stuitende schending van van de goede smaak. Alle knoppen zitten er op! Dit is dans, dit is pop, dit is (een piepklein beetje) rap, maar dit vooral PLEZIER! Eigenlijk zou Ice Skating Girl een onaantastbare status op elke iPod moeten hebben; zo-eentje die je nóóit delete. Maar dan moet je 'm er wél eerst opzetten!

LISTEN&LOAD: Ice Skating Girl (Linus Loves Remix) - Rekindle
INFO: Rekindle op Discogs

KNAL

Het Franse Phoenix heeft net als de Britse Babys een aangeboren popknobbel. 'Tis alweer enige jaren terug, maar wat stálen ze onze harten met hun debuutalboem United. De op papaier nou niet bepaald kansrijke combinatie van softrock, disco en electronica bleek in de praktijk een knoeperd van een confetti-kanon. Onweerstaanbaar, zoals de spelvreugde er van af spatte! Het beste voorbeeld daarvan vind ik nog altijd het hilarische Funkysquaredance, maar die heb ik helaas even niet op de plank liggen. Volgt snel. Ondergaande On fire is echter een waardige waarnemer. Lekker slow, lekker lui, lekker vet... Smile, you're on Campingdisco!

LISTEN&LOAD: On Fire - Phoenix
INFO: Phoenix in Space

Poplawine

'Guilty Pleasures': het blijft een arbitraire kwalifikatie. Want ben je schuldig als je een licht verteerbaar liedje (dat meestal ook nog hitparadesucces heeft geboekt) mooi vindt? Raar eigenlijk. Ze werden niet voor niets hits... En staat er gevangenisstraf op als massa's mensen van hetzelfde houden? Moet je dat omwille van de eruditie dan stom vinden? Naja, ik zal er verder niet over uitwijden; dat heb ik bij de posting over REM al gedaan. Daarom dumpen we Guilty en houden we de Pleasures over. Eentje horen? Hier! Isn't it time van The Babys.

...ik ruik een Reunion-classic!...

Altijd in de schaduw gestaan van hun monsterhit Everytime I think of you, maar eerlijk gezegd vind ik deze uit de early eighties een klasse beter. The Babys propten alles wat pop pop maakt in deze overdonderende rocksymphonie. Luister voor de lol eens naar wat er alleen al in de eerste zestig seconden allemaal voorbij dendert: een pingel-piano, een bak violen, moddervet gitaargeweld, spetterend koper en dikke, DIKKE drums. Poei... BRILJANT! Snoeihard draaien. Tién keer achter elkaar. Ja hoor... Ik ruik een Reunion-classic!

LISTEN&LOAD: Isn't it time - The Babys
INFO: Babys op het web
(edit: The Baby's stammen - zo blijkt uit recent research - dus NIET uit de 80's maar uit de (late) 70's. Skoezie. Maar ik had geen zin meer om het artwork overnieuw te doen...)

spiritus

Zondag op slot met een krezie minimal modderflipper. Om deze plaat te kunnen incasseren, moet je echter wél eerst je innerlijke zolder-raam wijd open zetten (elke andere uitgang naar jouw 'spirituele ik' is ook goed). Kun je die niet vinden of heb je geen zin in trappen lopen; luister dan liever niet. Want de - even ademhalen - Ricardo Villalobos Apocalypso Now mix part 2 van Shackleton's Blood on my Hands is negen en een halve minuut lang LEIPE SJIT; niks voor nuchtere oren. Spoken word contra bedwelmende bieten zorgen namelijk voor een hyper-hallucinerende sensatie. Neurologische springstof! Ogen dicht, deuren open. Prepare yourselves for a Big Trip.

LISTEN&LOAD: Blood on my Hands (Ricardo Villalobos Apocalypso Now mix part 2) - Shackleton
INFO: Shackleton in space

LICHTBLAUW

Immer bevredigend: een klein uurtje met de stofdoek over de kast met Camping Classics. Dat levert telkens weer veel oe's en ah's op. Zo van: 'oe, lekker hoorrrrrrrr' en 'ah, die was ik bijna vergeten!' In die laatste categorie valt Blue van Plej. Een ragfijn voorbeeld van minimal-magie, uit Zwéden. Dit is dansen op je tenen. Geen biet te veel. Pure precisie. Less is more en meer van dat. Oh nee, minder dus. Uhm..., laat maar. Luister maar!

LISTEN&LOAD: Blue - Plej
INFO: Plej op het Wej

Who you're gonna call?

Als je je dansplaatje tegenwoordig wilt opwaarderen tot een gegarandeerde vloervuller dan bel je...? Nein, niet Ghost Buster. Dan bel je de Beat Buster: Oliver Huntemann. De Germaanse knupfendreher heeft, zoals dat heet, The Midas Touch. En dat maakt Ollie tot een heet heerschap. Underworld, bijvoorbeeld, huurde hem in om Crocodile tot dance floor dynamite op te voeren (flashback I). Maar ook Depeche Mode heeft Der Hunter op de speed dial; getuige de brute bewerking van Everthing Counts (flashback II). Ondergaand hoor je hoe Cirez D's Teaser de Huntelaar-treatment ondergaat. Poei, een accelererende attractie meine Damen und Herren.

LISTEN&LOAD: Teaser (Oliver Huntemann Remix) - Cirez D
INFO: Hunt Home

Quizzmis

Voor de wasdroger: wat is het toppunt van zondagse luxe? Nounounounananananou? Ontbijt op bed? Close. Nou ja, close... Correctie: not even close, moet dat zijn. Het juiste antwoord is namelijk gebed op bed! Mmmmmmmm..., wat een flut-antwoord, want zo bijzonder is dat niet; bidden op bed. En bovendien kan ik in één minuut tien betere toppunten voor de zondag verzinnen. Precies, dát is er één van (; Forget het dus maar. Was bedoeld als een woordspelig bruggetje naar ondergaande riemiks van M83's In Church. Ja, hij weer. Kan er ook niks aan doen dat M the Man van die fantastische platen achter zich laat slingeren. En daarbij is In Church vanwege de pastorale vibes ook nog eens geschapen voor de zondag. Zeg nou zelf: die laat je toch niet liggen?

LISTEN&LOAD: In Church (Cyann & Ben Version) - M83
INFO: M83 op Myspace

party in je pan

En de, aiiiii..., zevende posting van vandaag (ja, ik vind het zelf óók verontrustend) stuurt u de avond in met een warme en weldadige danser, waarvoor je - mocht je nét lekker zijn gaan zitten - niet eens hoeft op te staan. Black Belt Andersen's Syrup is zo'n track waar je hoofdknikkend op de bank van kunt genieten. Het zijn nu eens niet de voeten, waar dit feest op is gericht. Non, de slingers worden tussen je oren opgehangen. Dáár gebeurt het, als je deze geniepige skindipper de volle negen en een halve minuut laat bloesemen. Hij groeit en groeit en groeit... Een soort soft-acid; zonder grote gebaren, maar met veel, heul veul raffinement! Te vergelijken met Tom Middleton's Shinkansen, die inmiddels al tot een bescheiden Reunion-underdog is uitgegroeid. Zelfde voor Syrup?

LISTEN&LOAD: Syrup - Black Belt Andersen
INFO: Black Belt Andersen op Myspace

wie het weet...

En dan blijft het in El Mundo Popular natuurlijk steeds weer een raadsel waarom de ene act (een R.E.M. om er eentje te noemen) wél miljoenen plaatjes verkoopt en de andere niet. Die andere is in dit geval Blonde Redhead: een collectief uit de U. S. of A. dat al decennia lang ge-wel-di-ge muziek voortbrengt, maar desondanks nog altijd in de kantlijn van het alternatieve circuit opereert. Wát missen ze? Marketing-skills? Zijn ze nét iets te oncomfortabel voor Nico uit Nieuwegein? Who knows. Misschien willen ze het wel helemaal niet. Ook koel. Zolang ze zulke parels als Silently rondstrooien, is everybody happy. Naja, ikkewel.

LISTEN&LOAD: Silently - Blonde Redhead
INFO: Blonde Redweb

Zelfkennis

Question: is een nieuwe R.E.M. vandaag de dag nog aanleiding voor een verhoogde hartslag? Op basis van in het verleden behaalde resulaten zou je die vraag eigenlijk verplicht bevestigend moeten beantwoorden; alleen is dat verleden in het geval van Stipe en Co. wel erg lang geleden. Net als Radiohead maakte R.E.M., nadat ze in de vaart der volkeren waren doorgestoten, namelijk een serie ontzettend ingewikkelde platen. Dan las je weer ergens: 'dit is onze punkplaat', of 'op dit album lieten we ons inspireren door de jazz...'. Jazz my ass! Doe dat lekker in je eigen tijd. Vind ik altijd zó'n krampachtig gedrag: een hele rare reflex om de wereld te laten zien dat je ondanks het mainstreamsucces nog altijd verpletterend intellectueel bent. Hou op zeg! Alsof Huntelaar na drie seizoenen topscoorder te zijn geweest, opeens roept: 'dan ga ik nu een paar jaar linksback spelen'. Succes is niet vies. Het heet niet voor niets POPmuziek.

...als een scheermes...

Nu de nuance, want ik weet óók wel dat je in bovenstaande stelling met het grootste gemak honderd gaten schiet. Artiesten slash kunstenaars moeten natuurlijk altijd aangemoedigd worden om zich te ontwikkelen; en een stap verder te gaan. Stel je voor, anders had Van Gogh gedacht: 'weet je wat, ik schilder dat landschap gewoon zo realistisch mogelijk...'. Nope, ontwikkeling en vernieuwing is goed; alleen was R.E.M. er niet zo goed in. Daarom is het extra goed nieuws dat de Amerikanen net als Radiohead weer eens een toegankelijke plaat hebben opgenomen. Vol puntige pop; zo scherp als een scheermes. Je beperkingen kennen, is óók een kunst!

LISTEN&LOAD: Man Sized Wreath - R.E.M.
INFO: W.W.W.R.E.M.

Goede been uit bed

Goed..., Lutzenkirchen dus niet bij het opstaan; de Chemical Brothers wél. Pardon? De Bros voor ontbijt? Gaatje in je hoofd Camping? Neen, tenminste, niet meer gaatjes dan er in horen te zitten, volgens mij. Echt, dit kán bij het krieken van den dag. De Chemicals doen het hier namelijk samen met Mazzy Star en voor wie het nog niet wist: Mazzy Star is zo'n beetje de slowest band on earth! Toegegeven, niet direct de eerste act die je verdenkt als partner in crime van de broeders, maar als je Asleep from Day hoort, blijkt het plotseling tóch te kloppen. De hallucinerende electronica van Les Chems plooit zich perfect rond de dromerige sound van zangeres Hope Sandoval. Alsof ze voor elkander gemáákt zijn. Luistert, huivert. Goeiemorgen.

LISTEN&LOAD: Asleep from Day feat. Mazzy Star - Chemical Brothers
INFO: De Brothers on the Web

Einz, zwei...

Die Duutsers weer! Die weten wat dansen is. Dit keer is het Lutzenkirchen, die hier met 3 Tage Wach een vreselijk foenkie houser inclusief vocoder-vox aan de vloer toevertrouwt. Géén track voor de nuchtere maag; laat ik dat er meteen bij zeggen. Wie 'm als ontbijt inneemt, krijgt 'm vermoedelijk niet door z'n keel. Ik zou er niet eens aan beginnen. Maarrrrrrrrr, als je 3 Tage Wach daarentegen rond middernacht tot je neemt, wanneer de party-zenuwen bloot liggen, dán glipt 'ie zonder enige twijfel soepeltjes naar binnen. Omdat deze onalledaagse techno-clubber per minuut beter wordt; en omdat Drie Dagen Wakker gewoon een geweldige titel is voor ambitieuze party people zoals wij. Drie dagen wakker? Stukje cake!

LISTEN&LOAD: 3 Tage Wach - Lutzenkirchen
INFO: Lutzenkirchen op Myspace

Kleine meisjes worden groot

Oe-a! Náááááis song ahead! Adele is een jeugdige Britse chica, waar de overzeese music-media zich recentelijk met haar volle gewicht op heeft gestort. A lá Amy zeg maar; alleen past Adele gelukkig beter op haar gezondheid. Da's maar goed ook, want we zouden namelijk nog wel eens heul veul plezier aan L'Adele kunnen gaan beleven. Luister maar eens naar deze kaal gestripte versie van Hometown Glory: in het dagelijks leven een dansvloerding, maar hier gebracht als een aangrijpende pianoballade. Wow... Deze dame kan er wat van.

LISTEN&LOAD: Hometown Glory - Adele
INFO: Adele's Myspace

Wie ben ik?

Waar de meeste Campingmiksen identiteitstechnisch weinig problemen kennen, weet dit exemplaar niet zo goed wat 'ie wilde zijn... Vrolijk of droef? Handen hoog of in het haar? Rock of bieten? Stekker erin of eruit? Langzaam of snel? ...konniekiezen, het arme ding. Dus flippert 'ie hulpeloos heen en weer tussen stijlen en sferen en volumi en tempi. En daar moet joe, de luisteraar, maar chocola van zien te maken. Het wordt je ook niet makkelijk gemaakt he? Nope, niet makkelijk, wél leuk! Want deze moezikale persoonlijkheidsstoornis leidt tot onverwachte wendingen en spannende synergien, waarbij indutten géén optie is. Klaar voor een koppig mikske? Ceci de DJ Camping Swing the Mood Miks!

LISTEN&LOAD: DJ Camping Swing the Mood Miks
Pic-klik-4-big-tracks-&-art!

kedeng kedeng oehoeoeoeoeoe

En hier kunnen we kort over zijn. Door velen ernstig underrated, maar in wezen hebben we 't over niets minder dan een meesterwerk. Groovy, poppy, psychy..., Waiting for a train hééft het! New Wave op z'n aller-, allerbest.

LISTEN&LOAD: Waiting for a train - Flash & The Pan
INFO: Flash & The Pan & The Pages

langzaamaan

Maar mocht je deze vrijdag juist met iets mellows willen beginnen, kan dat natuurlijk ook he. Wij zijn van alle markten thuis. Dan hebben we namelijk Freerider van Quiet Village in de aanbieding: uitstekende plaat voor een zwoele zonsondergang. Of - als je die even niet binnen handbereik hebt -; voor languit op de bank, met je lief. En als je die óók niet tot je beschikking hebt (poeh-poeh) dan voldoet Freerider zelfs voor de individuele belevenis. Ogen dicht, fles open en afdrijven maar... Easy.

LISTEN&LOAD: Freerider - Quiet Village
INFO: Quiet Village op Myspace

Doin' it 4 the kids!

Perfecte posting voor de thank-god-it's-friday: zwaai maar naar Shaznay Lewis, die hier met de Phones Volt-riemiks van Never Felt Like This Before een potje pretentieloos pop-plezier onze richting op mikt. Aanstekelijke R&B voor op de dansvloer met een hoog feelgood-gehalte. Klinkt op het eerste gehoor misschien als iets voor de kids, maar so what! Er schuilt een kind in ons allemaal en als je dat niet herkent, raad ik je aan om er als de sodeju naar te gaan zoeken. Want het is fun. BIG FUN! Moet je jezelf niet ontzeggen.

LISTEN&LOAD: Never Felt Like This Before (Phones Volt Version) - Shaznay Lewis
INFO: Shaznay LeWWWis

sax sux?

Saxofoons in popmuziek doen mij onwillekeurig denken aan de altijd hevig transpirerende bodybuilder met lang blond permanent, die in clips van Tina Turner de saxofoon speelde. Of aan Candy Dulfer, die bij elke in NL optredende soul- slash funkact zo nodig een mopje mee moet toeteren. None of the above krijgt bij ons op de camping de handen op elkaar, waardoor het in oorsprong toch alleszins sympathieke instrument nogal in het verdomhoekje is komen te staan. Tot vandaag. Want op That's What Counts van We Are Scientists maakt de blazer een glorieuze comeback. Lijkt wel een tweede stem, zoals de sax hier wordt ingezet! Mooooooi. Zal je altijd zien dat het ding bij nader inzien een klarinet of hobo blijkt te zijn. Ach, dan houden we nog altijd een instant-likable liedje met een meeslepende melodie over!

LISTEN&LOAD: That's What Counts - We Are Scientists
INFO: WWWe Are Scientists

Copacaberlin

Als toet een koffer. We luvven toetjes, dus we luvven koffers. Zéker als ze zo afwijkend zijn als ondergaand geval. Want volgens de ongeschreven wetten in het koffercircuit hoort een oud liedje in een nieuwerwets jasje te worden gehesen; geheel conform de laatste mode. Met een biet en zo. Maar niet hier. Deze doet het omgekeerde. Een oud liedje krijgt een nóg oudere outfit. Snappie? Concreet dan maar: Braziliaan Emerson Nogueira stripte Alphaville's pompeuze eighties-hit Forever Young tot een breekbaar, akoestisch liefdesliedje. Met een onmiskenbaar Braziliaanse signatuur. Kiek, dit is nou hogeschool-kofferen. Toegevoegde waarde!

LISTEN&LOAD: Forever Young - Emerson Nogueira
INFO: Emerson's net

Inburgeren doe je zo

Hoezo integratievraagstuk? Attentie, attentie voor de perfecte symbiose tussen pop/rock van nu en de dansvloer van vandaag. Met deze riemiks van Impossible laten de rockrebellen van de Shoutoutlouds en de knoppendraaiers van campingfavo's Studio horen hoe het hoort: zoeken naar overeenkomsten in plaats van tegenstellingen benadrukken. Dát is de weg waarlangs vreedzame co-existentie het snelst wordt bereikt! En tot zover mijn (eenmalige) bijdrage aan de Wilders-hype. Het gaat hier namelijk over muziek. Ontzagwekkend goede muziek in dit geval; dit is nou waar de geleerden ooit de term cross-over voor hebben uitgevonden. Dans en pop, hand in hand. Wat zeg ik? In een innige omarming. Doet er uw voordeel mee.

LISTEN&LOAD: Impossible (Possible Remake by Studio) - The Shoutoutlouds
INFO: Shoutoutweb

Bravo Braxe Bravo

Dat wij hier op de camping fanatieke fans van Alan Braxe zijn, weet u wellicht wel (anders gewoon even KLIKKLAKKEN). Of Alan nou voordraagt uit eigen werk of dat van anderen onder handen neemt; wij lusten er wel piep van. Vooral vanwege 's mans excellente production skills. Op dat gebied is Braxe de beste; naja, één van de besten. Zijn sound is warm, vol en dubby; puntgaaf en loepzuiver. Clean, maar niet klinisch. En ga zo nog maar even door. Dat doe ik echter niet. Nope, let the music do the talking, om er nog maar eens een knoeperd van een cliché uit te gooien. Luister naar de Braxe-bewerking van Discopolis: het al enkele jaren oude club-kanon van Lifelike & Kris Menace. Wat-een-katapult!

LISTEN&LOAD: Discopolis (Alan Braxe) - Lifelike & Kris Menace
INFO: Braxe op Myspace

TOETSEN!

Eu, is het soms orgeltjesmaand? Na Bridges and Powerlines voert namelijk nóg een nieuwe alternatieve act een analoog orgel op. 'Tis dit keer Art in Manila, dat met Our addictions een bliksemschichtig pop-pareltje voorbij laat rocken. En jawel hoor, het is opnieuw een ensemble uit de U. S. of A.: frisse jongens (én meisjes natuurlijk), die yanks (en yankinnen).

LISTEN&LOAD: Art in Manila - Our addictions
INFO: Art in Myspace

Chinezen

Heel even dacht ons aller Trix China Crisis te herkennen in This is Welfare van The Dutch, de eighties-oldie die figureerde op de BROODJE PAAS-miks. Het artwork gaf uiteindelijk uitsluitsel, zo liet Trix al in de comments weten. De verwisseling was overigens wél verklaarbaar, want in het tijdperk dat werd overheerst door synthetische middelmaat wist China Crisis zich (net als The Dutch) te onderscheiden met kippenvelverwekkende popmelodien. Romantisch raffinement; zó goed, dat ze volgens mij ook nu nog tot de uitblinkers zouden behoren. Proef op de som, met twee van hun mooisten.

LISTEN&LOAD:
Wishful Thinking - China Crisis
Black Man Ray - China Crisis
INFO: China Crisis Com

electrisch geladen

Een nieuwe lente, een nieuw alternative rockgroepje. Gráág uw aandacht voor het NY'se Bridges and Powerlines. Over die naam (Bruggen en Hoogspanningskabels -WTF!?) zullen we het verder maar niet hebben, dus direct door naar hun moezikale offering. En die liegt er niet om. Neem bijvoorbeeld Uncalibrated, de hier geserveerde track: een staccato gespeelde rocksong, waarin militair tromgeroffel, een scheurend orgel en stotterend gitaarwerk een bloedstollend duel uitvechten. Goehoed. Aha..., en nú snap ik die bandnaam ook: inderdaad, hoogspanning!

LISTEN&LOAD: Uncalibrated - Bridges and Powerlines
INFO: Bridges and Powerlines and Myspace

ravage

Zo. Pasen in de pocket, vol gas naar de volgende feestdagen! Daarbij geholpen door een onversneden pedal-to-the-metal-plaat: Nil by Mouth van Bag Raiders. Dit is rave-rock in overdrive; een afgelikte boterham, maar tóch erg lekker! Alle schuiven ver open. Een dikke, DIKKE deun!

LISTEN&LOAD: Nil by Mouth - Bag Raiders
INFO: Bag Raiders op het web

Mijn naam is Paashaas (and I am funky)

Als er een eerste en tweede Paasdag wordt gevierd, is er dus ook bestaansrecht voor een eerste en tweede Paasmiks. Is logisch. Numero uno lag zaterdag al in de campingwinkel (da's dan weer niet logisch) en z'n counterpart ligt ondergaand op u te wachten; smachtend en wel. Het zijn geen eeneiige paaseieren overigens. Verre van zelfs! Dit is zachtgekookt versus hardgekookt, want waar de BROODJE PAAS Miks zich nog enigszins aan Pasen aanpaste, doet HANG THE PAASHAAS dat niet. Wég zijn de stemmige songs; plaatsgemaakt onzalige mindfoekers en trippende tracks. Hoort misschien wel meer bij Hemelvaart, zo hoog als je hier gaat; aangedreven door starfighters als Underworld, M83, de Klaxons, Gui Boratto en Boys Noize. Heb je nog wat verf over van het paaseieren schilderen? Mooi zo: Hang the Paashaas and PAINT THE SKY!

LISTEN&LOAD: HANG THE PAASHAAS (by DJ Camping)
Klik Pic 4 XXL Art & Tracks

Sweet dreams

Het mooiste nummer aller tijden? Daar zal ik ooit nog eens een mammoet-posting aan wijden (en tevens uw inbreng vragen), maar ik kan alvast verklappen dat God Only Knows van The Beach Boys een grote kans op goud maakt. Maar nu niet. Nu aandacht voor een copy cat. Normaliter hangen wij iedereen die met zijn tengels aan God Only Knows komt aan de hoogste boom, maar Jonatha Brooke blijft dat bespaard. Zij maakte van deze klassieker een ontwapenend wiegeliedje, waar wij eerlijk gezegd ogenblikkellijk heel erg blij van werden. En stil... Met respect, liefde en veel gevoel gemaakt.

LISTEN&LOAD: God Only Knows - Jonatha Brooke
INFO: Jonatha Brooke Dot Kom

Paas-visite

Wat een feest! De ene held heeft z'n voeten nog niet gelicht of de andere meldt zich alweer aan de poort. Entrée Gui Boratto (ondergaand met een bewerking van Sian's Flood). Altijd welkom, deze boy from Brasil. Omdat hij ons steeds weer knock out krijgt, zónder er op los te beuken. Geraffineerd geweld, zou je kunnen zeggen. Nou, wij kruipen gretig in de slachtoffer rol hoor. Hit me with your rythm stick.

LISTEN&LOAD: Flood (Gui Boratto Remix) - Sian
INFO: Boratto Home

EPIC

Markeer 14 april maar alvast met een rode Edding in uw Ryam, want dát is de datum waarop M83 zijn nieuwe alboem Saturdays=Youth het licht laat zien. En daar worden wij op de camping op voorhand al een behoorlijk opgewonden van. Zeker nadat we in de vorige posting al een voorproefje kregen van wat Monsieur M voor ons in petto heeft. Op Skin of the Night is te horen dat de Fransman gelukkig is blijven vasthouden aan zijn trade mark: multi-gelaagde, melodramatische en bombastische synth-symphonien, die altijd op de grens tussen kunst en kitsch balanceren. We like! Laat het dus snel 14 april worden. Tot die tijd vermaken we ons met M83's early works, zoals zijn tollende riemiks van de Telex-vloervuller How do you dance?, die na een spoken word-intro uitgroeit tot een veelkoppig monster. BIG!

LISTEN&LOAD: How do you dance? (M83 Remix) - Telex
INFO: M83 sur le web

stuk

Potverdulleme! Die Smook... Z'n boksen naar de maan! Nee, één boks naar de maan; de rechter om precies te zien. Maar ja: één boks is geen boks, zeg ik altijd maar. Dat is kloten-met-een-rietje man, poei. Het ging ook wel erg hard. Nou weet ik toevallig waar de DJ woont, dus ik zal 'm er eens op aanspreken. En anders een baksteen door z'n ruit. Maar ja, hij zal wel weer naar de geluidstechnicus wijzen. Shoot Smook. Hier voor joe een dikke vette en vooral kakelverse M83; 'tis geen 8.000 pop, maar het is welgemeend.

LISTEN&LOAD: Skin of the Night - M83
INFO: WWWM83

Camping paast miksje

Persoonlijk heb ik het niet zo op Pasen. Erg welkom hoor, die vrije dagen, maar de aanleiding daarvoor ontgaat me in het geheel. We herdenken dus de dag dat een Timmerman uit Nazareth, uhmm..., opstond. Mmmmmmm, persoonlijk vind ik dat toch een béétje overdreven. Dat doe ik elke dag; opstaan! Toegegeven, 'tis niet altijd even makkelijk, maar om dat nou meteen een heel weekend lang te gaan lopen vieren...? Opstaan is sowieso geen reden voor feest. Blijven liggen, dát is pas iets om te vieren. Ontbijt op bed, eitje erbij (gewoon om op te eten, dus NIET om te verstoppen -nóg zo'n ridicuul Paas-ritueel).

...Bach was een betere mikser...

Jaja menson, humor om te lachen. Pasen is uiteraard OK olé olé! Vooral vanwege de vrije dagen dan. Kan er namelijk weer gewerkt worden aan een klein miksje (of twee...). Sterker nog, hier is 'ie al! DJ Camping's BROODJE PAAS Miks: een verrassend en veelzijdig Paasbroodje, dat in moezikaal opzicht eerbied toont aan deze plechtige viering. Geen gebeuk dus (nou ja, nauwelijks), maar meer mellow spul. Zélfs de visite zal 'm kunnen waarderen. Een perfect substituut voor de Mattheus Passion morgenochtend, hoewel ik wil benadrukken dat Bach een betere mikser was. Laat dát gezegd zijn (; Prettige Paas~!

Pie-S: en die JOEKEL van een lasfout(en), ongeveer 10 minuten voor tijd, zei mij vergeven OK? In lijn met de Paasgedachte. Vrede op aarde en zo...

LISTEN&LOAD: DJ Camping's BROODJE PAAS Miks
Plaatje klikken voor kamerbrede tracklisting en GROOT artwork

beter zo

In de alternative suburbs is Lightspeed Champion (geboren Devonte Hynes) de new kid on the block. Als solo-artiest tenminste, want de Amerikaan was in band-verband nog niet zo lang geleden actief met Test Icicles: een postpunk-brigade, die enige tijd als high profiles werden gezien, maar uiteindelijk weer snel ophielden te bestaan. De opgaaf van reden voor die split is even merkwaardig als geestig: 'we vonden de muziek die we maakten eigenlijk maar stom', aldus Hynes. Geweldig! Da's nog eens een fris denkraam. Nét zo fris als de songs die hij nu als Lightspeed Champion maakt. Pop met een kartelrandje. Deze droeg hij op aan zijn moeder. Koele gast.

LISTEN&LOAD: No Surprise (for Wendela) - Lightspeed Champion
INFO: Lightspeed Champion on Myspace

Klein kansje wagen

Fat chance dat deze entry de geschiedenis ingaat als de meest overbodige posting op Campingdisco ooit. Want Out of Time bivakkeert natuurlijk bij iedereen al vele jaren in de lijst '25 meest gespeelde' van iTunes. Slim chance dus, dat een lezer deze feilloze Blur-ballad vandaag voor het eerst hoort. Tóch schuilt de rechtvaardiging van deze aanbieding juist in die superkleine kans, omdat eigenlijk de héle wereld moet horen hoe zeldzaam mooi dit is.

LISTEN&LOAD: Out of Time - Blur
INFO: Blur op het web

Ashley, hou jij m'n tassie ff vast...?

Wat is fijner dan dansend zaterdag in te gaan? Jaja, ik kan ook wel iets bedenken, maar toch... Zaterdagen zijn er om dansend in te gaan! Is gewoon zo. Tegelwijsheid Camping-style, of zoiets. Bon. Waar dansen we op? Nou, Underworld lijkt me wel wat; hier geholpen door de Beedle-boy, die zich zo langzamerhand ontpopt tot een van de camping-residents. Wat een geweldenaar! Reunion-klassiekertje bakken, Bush verbouwen, de disco verduisteren, jungle-fever verspreiden en nu óók nog eens U'world oppoetsen. Pfffff, alsof het niks is. Enniewees, de dansvloer is geopend!

LISTEN&LOAD: King Of Snake (Ashley Beedle Mix) - Underworld
INFO: AshleySpace

NICE NEW NICK NOW

Eerlijk gezegd heb ik in de promotie-posting van Nick Lowe gisteren de verkeerde track gepresenteerd. Niet dat So it goes nou zo slecht is - heulemáál niet zelfs -, maar eigenlijk is er maar één song die het talent van deze seniore Engelsman in zijn volle omvang weerspiegelt. En dat is I love the sound of braeking glass. Kennen we allemaal en hoort thuis op de iPod van elke levende ziel die beweert muziekliefhebber te zijn. Onderkoelde klasse; valt niet over te corresponderen.

LISTEN&LOAD: I love the sound of braeking glass - Nick Lowe
INFO: Nicknet

naar de overkant

Attentie-attentie: hier komt weer een koorddans-act. U weet wel, dat zijn koffers of riemiksen van classics uit de pophistorie. En dan bedoel ik dus de échte klassiekers van de échte groten. Dat je denkt: 'zoho, die durft!' Hieronder een schoolvoorbeeld, want een zekere Spooky had het lef om de prachtige Prince-plaat If I was your Girlfriend aan te raken. Prince ja, misschien wel de allergrootste jeugdheld van de camping-populatie. En dan ook nog eens één van zijn mooiste creaties... Kan dat goed gaan? Ja hoor, dat kan. Spooky flikkert - against all odds - niet van het koord, maar haalt de overkant door 'Girlfriend' te transformeren tot een sc-fi-slow-funk-vehikel vol blieps en pieps; overgoten met het flanger-effect. Respect! Maar wat vind joe eigenlijk? Poenkten pls.

LISTEN&LOAD: If I was your Girlfriend (Spooky Romantic Mix) - Prince
INFO: The Purple Web

tikkie terug

Leuk! We kregen een thumbs up van Trix onder de posting van Andrew Gold's Lonely Boy, waar hij en passent ook de entry van Oren Lavie van een veer voorzag. Kiek, dát zien we graag! Altijd lekker als onze tipski's op positieve feedback kunnen rekenen. Met zulke informatie kunnen we zo nu en dan een beetje sturen namelijk. Zoals ondergaand. Je hoort Bing Ji Ling's June degrees in December: een tere en vertederende popsong, die liefhebbers van Lavie vast en zeker ook wel zullen lusten.

LISTEN&LOAD: June degrees in December - Bing Ji Ling
INFO: Bing Ji Ling Ping Pong Punt Com

non stop

Voortbordurend op het oud/jong-thema uit de posting hier beneden, komen we bijna automatisch terecht bij Nick Lowe. Deze grijsaard zat in de hoek van Elvis Costello. Naja, zat...? Zeg maar ZIT, want net als Costello weet ook Nick van geen ophouden. Hij blijft platen maken; móóie platen. Desondanks bereikte Lowe nooit de echte sterrenstatus, die zijn bebrilde bloedbroeder wél werd toebedeeld. Da's op zich best te verdedigen wanneer je de heren weegt op grond van hun hits. Die victorie is inderdaad voor Elvis. In volume tenminste. Toets je beide Britten op basis van kwaliteit cq. talent, dán is het wat mij betreft remise. Ook Lowe serveert namelijk de meest meesterlijke Britpop. Neem bijvoorbeeld So it goes, waar opa nog even laat zien hoe het ook alweer hoort. Kras!

LISTEN&LOAD: So it goes - Nick Lowe
INFO: LoWWWe

KWOK

Toen ze begonnen waren ze de Kwik, Kwek en Kwak van de Britpop: jong, vrij, vrolijk en aanstekelijk ongeremd. Dat resulteerde destijds in puntige singles als Caught by the fuzz, Lenny en Alright. Nu, zo'n 15 jaar later, zijn ze dat niet meer. En of je ze dat kwalijk kunt nemen, is nog maar de vraag, want wie kun je 'ouder worden' verwijten? Dat is lastig inderdaad en bovendien is schuld en boete hier helemaal niet aan de orde. Supergrass - daar gaat het over - heeft z'n dartele onnozelheid weliswaar ingeruild voor een meer matuur geluid, maar dat is géénszins ten koste gegaan van hun gevoel voor gave popdeunen; zoals Ghost of a Friend ondergaand aantoont. Supergrass klinkt hier als de missing link tussen de Beatles en de Stones. Niet verkeerd, voor op je CV.

LISTEN&LOAD: Ghost of a Friend - Supergrass
INFO: Superweb

van de hoge

Zag joe 'm ook? Dat ene, enkele zonnestraaltje. Ja he? Zie je wel, benniegek, het wás er eentje. Joepie! Dat betekent dat de lente haar neus tegen het venster drukt; dat het licht 't langzaam weer gaat winnen van de schemer; dat er weer lammetjes in de wei dartelen (om daarna in een kotelet te veranderen) en - niet onbelangrijk - dat er weer by the pool kan worden gemikst. Er weer by the pool kan worden gemikst???? Dat is natuurlijk onzin, maar ik zocht een bruggetje naar de titel van mijn nieuwe Campingmiks en dan moet je zo nu en dan een beetje goochelen met seizoenen. Vandaar...

...zwembroek aan (of uit)...

Enniewees, dit is DJ Camping's Miksing by the Pool! Een leukerdje hoor. Handig ook, want in bijna 80 minuto's ben je weer helemaal bij op biet-gebied. Miksing by the Pool voert je namelijk langs een long list vol lentefrisse tjoens; met een focus op de dansmariekes. Maar pas op; dat is niet limitatief. Neen, deze doet 't óók aardig op de bank, in bed, achter het stuur, tijdens het aardappelen schillen én natuurlijk voor bij het zwembad! Al met al best een aangenaam geval om de komst van primavera te vieren. Dus... Zwembroek aan (of uit) ennnnnnn jump in.

LISTEN&LOAD: DJ Camping's Miksing by the Pool
Click-n-pic voor groot art en tracks

Plankgas

Voordeel van het vaderschap is dat je op een zeker moment een geloofwaardig alibi hebt om de Playstation weer eens van zolder te halen (en dan hebben we het dus over de hardcore-generatie Playstations he; de 1)! Zodoende zat ik zojuist met witte knokkels om de joystick de ene na de andere crash te veroorzaken in het geweldige Gran Turismo. Maar hey poppelepéé, wat hoorde ik dáár voor vreselijk wrede en waanzinnig woeste soundtrack achter de piepende banden en de brullende motoren? Djiezzzzz, wicked. Snel opgezocht en ja hoor: het zal ook eens niet zo zijn. Het waren de Chemicals, die Everything must go van Manic Street Preachers door de shredder haalden. Briljante track, met een opbouw zoals je ze zelden hoorde. Ruim twee minuten duurt die aanloop en dan.... Luister zelf maar. Wedden dat je wild wordt?

LISTEN&LOAD: Everything must go (Chemical Brothers remix) - Manic Street Preachers
INFO: Manics op het net

CLOSE

Méér museum-materiaal! En een VERY personal favo bovendien! Vouw uw oren om Andrew Gold's Lonely Boy; 18-karaats edelpop, waarvan wij hier op de camping altijd een beetje stil worden. Hoezodat? Ja, zeg het maar... Laten we het er op houden dat Gold op knopjes drukt die doorgaans onaangeroerd blijven. Welke knoppen dat zijn, vertellen we nog wel eens. Na zestig bier of zo. Nu aandacht voor de moezika! Want die is verschrikkelijk knap en nóg beter. Piano versus percussie in een tegenritme. Wow-ho. En dan dat tranentrekkende verhaal erbij. Tissues pls!

LISTEN&LOAD: Lonely Boy - Andrew Gold
INFO: AndreWWW Gold

Waar blijft de tijd?

Dertien jaar geleden slofte yours truly door London. Van platenzaak naar platenzaak. Tijdens die tocht hoorde ik Houdini: de CD van het Engelse collectief Long Fin Killie, die een verschoten winkelbediende ergens in een verschoten record store door de boxen liet schallen. 'Náááááis', dacht ik in m'n beste Brits en meldde me vrolijk aan de toonbank om het ding te kopen. Weet nog heel goed dat de London-boy achter de kassa eigenlijk helemaal geen zin had de plaat af te staan (het was zijn enige exemplaar). Maar ja, terrier als ik ben (...), hield ik vast en claimde deze bizarre band. Sindsdien nóóit meer iets van Long Fin Killie gehoord overigens. Geeft niks. Belangrijker is dat ik wederom de kriebels kreeg toen dit schijfje vandaag zomaar uit een kartonnen doos duvelde. Onalledaagse art-rock, die dertien jaar na dato nog steeds actueel klinkt. Long live Fin Killie!

LISTEN&LOAD: Hollywood Gem - Long Fin Killie
INFO: Long Fin Killie op het net

NIET meer van hetzelfde!

OK, shoot me (nou ja, liever niet natuurlijk), maar ik kan me zo voorstellen dat er een zekere Ame-moeheid op de loer ligt. Tsja..., heláás! Ik zit dus nog altijd middenin in de Ame-mode. Deze: klik, klik, klik. Werkelijk weerloos. Totaal gegijzeld door de Duitse magiers. Voor de tweede keer, zoals u zich wellicht nog herinnert. Want toen dit blog nog niet zo lang uit de luiers was, maakten we hier op de camping al een diepe buiging voor de Ame-outfit. Aanleiding destijds was Enoi.

...luxeprobleem...

Die stoomboot is echter niet eens Ame's bekendste offering. Dát is namelijk Rej en pas onlangs merkte ik op dat dit legendarsische minimal-meesterwerk nooit de poorten van de camping passeerde. Belachelijk! Zetten we dus ogenblikkelijk recht. Méde omdat ik onlangs een uitzinnig koele Rej-riemiks op de kop wist te tikken, die in vergelijking met het origineel volgens mij zelfs nóg iets heviger binnenkomt. Naja, luxeprobleem. Enniewees, vangen: de miks en de oorsprong. Hogeschoolhouse!

LISTEN&LOAD:
Rej (A hundred birds remix) - Ame
Rej (Original Mix) - Ame
INFO: My Ame Space

Bietel

Was de stompende groove van de London Heavy Disco Revue iets voor joe? Congrats, de Beedle is back! Hand in hand met Uschi Classen frisbeet 'ie hier het gloeiendhete Jumpup dwárs door onze trommelvliezen. Mooooooie plaat hoor! Dit is het spul waar Gilles P warm van wordt: jazzy, organic en exotic. En daarnaast voorzien van (meer dan) genoeg opwinding en opbouw om op de vloer overeind te blijven; zelfs in het Reunion-rush hour. Joe weet genoeg?

LISTEN&LOAD: Jumpup - Ashley Beedle and Uschi Classen
INFO: Bietelweb

stilist

Zo mooi als simpele songs kunnen zijn, wordt hier gedemonstreerd door Oren Lavie. Hoewel..., de eenvoud waarmee Her Morning Elegance excelleert is misschien wel een beetje ogenschijnlijk. Want het stijlvolle instrumentarium en Lavie's sophisticated stemgeluid (met echo's van Eric Matthews en Joe Pernice) is nou niet bepaald als eenvoudig te duiden. Mmmmmm... Bezit Lavie wellicht de gave om het allemaal zo makkelijk te laten lijken? Poei, dán ben je goed...

LISTEN&LOAD: Her Morning Elegance - Oren Lavie
INFO: La Web de la Vie

Verdwaald

En we zeggen doeiiiiiii tegen de dinsdag met deze DVNO-riemiks van Justice, uhm..., dóór Justice! Dus, Justice doet Justice. Dat is zoiets als de overtreffende trap van de overtreffende trap. Snapt u het nog? Ik ook niet. En het is eerlijk gezegd ook nog eens vrij kansloos, of op z'n minst niet zo heel verstandig om dit soort dansvloerdynamiet op een doordeweekse dinsdag tot ontploffing te brengen. Want eigenlijk hoort dit uitsluitend thuis in het domein van het weekend. En dan bij voorkeur ergens diep in de nacht, als je niet meer weet waar je bent of hoe je heet en dat helemaal geen probleem vindt. Dát is het ideale umfeld voor de genadeloze uitbarsting die je hieronder voor je kiezen krijgt. Nou, sterkte dan maar...

LISTEN&LOAD: DVNO (Justice Remix) - Justice
INFO: Gerechtigheid op 't web

Ame(n)

Neem het mij niet kwalijk, maar ik ben nog steeds niet uitgerateld over de Ame-riemiks van Timbuktu. Omdat het zo'n gemene sluipmoordenaar is. Zo'n plaat die in het begin keurig kabbelt, totdat je halverwege wordt gegrepen door de onderstroming, waarna je telkens kopje onder gaat en naar adem blijft happen. En nét als je denkt dat je in het kolkende water het leven laat, verandert 'ie weer in een zachtaardig stroompje en spoel je alsnog aan op het droge. Timbuktu dus. Wel even doorzetten, want hij komt niet in één keer binnen. In tegenstelling tot deze: de Ame-bewerking van Underworld's Crocodile. Fa-bel-ach-tig. Die suspense, die opbouw... En hóór eens hoeveel geluiden hierin zijn verstopt! Daar kunnen geen twintig paashazen tegenop.

LISTEN&LOAD: Crocodile (Ame remix) - Underworld
INFO: Ame's Space

Jay is OK!

Lang leve de laaidies! Sowieso altijd al een erg aangenaam soort gevonden hoor, la femme, en dat is lately eigenlijk alleen maar toegenomen. Want het zijn vooral de madammekes die ervoor zorgen dat in het mij zo geliefde Terra Musica bij tijd en wijlen nog iets nieuws is te ontdekken. Feist is daar goed in, Ma Murphy ook. En niet te vergeten Goldfrapp of bijvoorbeeld nova-girl St. Vincent. Vandaag voegen we aan dat rijtje mademoiselle Jaymay toe, van wie je ondergaand Blue Skies hoort.

...de kortste route naar de top...

Jaymay dus. Noteert u die naam alvast? Jaymay gaat het namelijk máken. Die voorspelling durf ik wel aan; want iemand die met zoveel zwierige vanzelfsprekendheid debuteert, kent de kortste route naar de top. Kannie anders! Blue Skies is een song met een honderd-duizend-dollar-melodie, die je na het wegsterven van de laatste orkestklanken meteen nóg eens wilt beluisteren. En nog eens en nog eens... Groots & meeslepend en teder & breekbaar inéén. Meeslepend gebracht door een extreem talent.

LISTEN&LOAD: Blue Skies - Jaymay
INFO: Jaymaywaywayway