zaterdag 29 maart 2008

Zelfkennis

Question: is een nieuwe R.E.M. vandaag de dag nog aanleiding voor een verhoogde hartslag? Op basis van in het verleden behaalde resulaten zou je die vraag eigenlijk verplicht bevestigend moeten beantwoorden; alleen is dat verleden in het geval van Stipe en Co. wel erg lang geleden. Net als Radiohead maakte R.E.M., nadat ze in de vaart der volkeren waren doorgestoten, namelijk een serie ontzettend ingewikkelde platen. Dan las je weer ergens: 'dit is onze punkplaat', of 'op dit album lieten we ons inspireren door de jazz...'. Jazz my ass! Doe dat lekker in je eigen tijd. Vind ik altijd zó'n krampachtig gedrag: een hele rare reflex om de wereld te laten zien dat je ondanks het mainstreamsucces nog altijd verpletterend intellectueel bent. Hou op zeg! Alsof Huntelaar na drie seizoenen topscoorder te zijn geweest, opeens roept: 'dan ga ik nu een paar jaar linksback spelen'. Succes is niet vies. Het heet niet voor niets POPmuziek.

...als een scheermes...

Nu de nuance, want ik weet óók wel dat je in bovenstaande stelling met het grootste gemak honderd gaten schiet. Artiesten slash kunstenaars moeten natuurlijk altijd aangemoedigd worden om zich te ontwikkelen; en een stap verder te gaan. Stel je voor, anders had Van Gogh gedacht: 'weet je wat, ik schilder dat landschap gewoon zo realistisch mogelijk...'. Nope, ontwikkeling en vernieuwing is goed; alleen was R.E.M. er niet zo goed in. Daarom is het extra goed nieuws dat de Amerikanen net als Radiohead weer eens een toegankelijke plaat hebben opgenomen. Vol puntige pop; zo scherp als een scheermes. Je beperkingen kennen, is óók een kunst!

LISTEN&LOAD: Man Sized Wreath - R.E.M.
INFO: W.W.W.R.E.M.

Geen opmerkingen: