LOOD

Heb nu toch een track... Cosmo Afro Pan van Lil Tony; klinkt exotisch, maar made in IJsland. Nou, dan verklaren wij IJsland bij deze als briljant, want Cosmo Afro Pan is een megamassieve, magisch mooie plaat. Een soort handgespeelde techno van het superzwaarste soort. Lil Tony tracteert ons op een uiterst onderscheidende benadering van dance; eentje zoals we 'm nooit eerder hoorden. Dat maakt het moeilijk - zo niet onmogelijk - om deze plaat te duiden, maar desalniettemin een poging: Cosmo Afro Pan zou de liefdesbaby kunnen zijn van Ame's stoomboot Enoi en Yello's klassieker The Race. Zoiets, ja. Totally anders, totally exciting ook. Wij vinden 'm in elk geval GE-WEL-DIG en zijn erg benieuwd naar wat joe er van vindt. Votes?

LISTEN&LOAD: Cosmo Afro Pan - Lil Tony
INFO: Tony on Myspace

Take Two

Zomer is een vruchtbaar seizoen voor koffers, kennelijk. We kunnen ze haast niet kwijt, hier op de camping. Maar 'nee' verkopen..., nee, dát doen we niet. Anders hadden we toch maar mooi dit olijke duo laten passeren. Gráág uw aandacht voor twee koffers van Aha's Take on me: een pompende en stuiterende popdanspunker van RAC én een Outkast-achtige rubbersoul-versie door Phonte. Beide offerings eindigen wat mij betreft ruim in de plus. Joe?

LISTEN&LOAD:
Take On Me - RAC feat Karl Kling
Take On Me Take on Me (ft. Carlitta Durand) - Phonte
INFO: RAC + Phonte + Web

Asterix en Braxelix

'Tis hier vaker gezegd en nu nogmaals: in het electronische circuit zijn het de Galliers (én de Germanen) die de dienst uitmaken. Ze heersen op vele fronten. Van rave tot electro en van techno tot minimal. Én good old house niet te vergeten, want op dát territorium heerscht opperhoofd Alan Braxe; de veteraan, de technicus, de vedette, de Campingfavo ook. Gewapend met zijn onovertroffen productie-skills zet hij de dansvloer naar zijn hand. Nog steeds. Meestal met licht verteerbare tracks, maar tegenwoordig ook met meer dwarse dingen. Haze hieronder is daar een mooi voorbeeld van. Lekker knarsend, maar tóch voorzien van het Braxe-keurmerk: die o-zo-herkenbare volle, warme sound. Ons thermometertje kruipt alweer omhoog. Yours?

LISTEN&LOAD: Haze - Alan Braxe
INFO: Braxe op het Net

TIK TAK TIK TAK TICKET

Oh ja, dan nog even dit... LL is AUSVERKAUFT! Helemaal los. Sold out. Complet. VOL! Tutti. Nothing left. Totally gone. En wie-o-wie heeft er geen kaartje? Dat is GOED geantwoord! It is I. Yours truly blijft uiteraard weer eens empty handed. Tsja, je bent een man van tradities of niet... Consequent noem ik dat (dom noemen anderen het ook wel). Dusssssss, de race tegen de klok is begonnen. Hóórt u 'm? Tik tak tik tak tik tak ticket... Daar heeft Gwen Stefani ooit eens een leuke liedje over gemaakt. En kijk eens toch nou: Gwen again! Hier beneden in de riemiks van Kissy Sell Out. Ja, SELL OUT, ja. Wrijf het er maar in. En Kissy komt óók nog eens naar het Polderparadijs. Nou, kán het toepasselijker?

LISTEN&LOAD: Wind it up (Kissy Sell Out remix) - Gwen Stefani
INFO: Sell Out's Space

ze hebben de zegen

Hoe hot Hot Chip is, hoeft hier niet nog eens te worden uitgelegd. Dan volstaat deze recap van previous postings op Campingdisco. En daartussen vind je deze riemiks van HC's One Pure Thought. Daar was niks mis mee, behalve dat het een bastaard-ding bleek te zijn. Met andere woorden: niet geautoriseerd door de Britse outfit zelf. Het ondergaande tweetal bewerkingen van One Pure Thought heeft die status wél. Je hoort Supermayer (die er een kosmonautische wonkyponky-twist aan gaven) en de versie van Toddla T (waar het er bepaald heviger aan toe gaat). Onderling sterk afwijkend, maar beiden zeer de moeite waard. De goedkeuring van Hot Chip hadden ze al en bij deze óók van Hot Camping! Nu nog de uwe. Nou?

LISTEN&LOAD:
One Pure Thought (Supermayer remix) - Hot Chip
One Pure Thought (Toddla T remix) - Hot Chip
INFO: Chips op het Net

access setlist?

Dan een plaat waarvan ik niet begrijp dat 'ie nog nooit een positie in de setlist van ook maar één van onze Reunions heeft verworven. Leidend voorwerp is Don't say nuthin van The Roots in de Kid Alex-riemiks: een 100% party-bom, die zich dankzij de wisselwerking tussen de zeldzaam foenky bassline van The Roots en het digitale vuurwerk van Kid Alex tot een ultrawrede vloervuller ontpopt. Deze gaat er vól in. Hard, heavy en haastig, geen genade! Dansen zal je, de euforie tegemoet. En? Schoppen we 'm de setlist op? Pls advise. Ennuh..., PLAY LOUD (als de mood goed is tenminste, andersnie).

LISTEN&LOAD: Dont say nuthin (Kid Alex remix) - The Roots
INFO: The Roots on Myspace

ISOLATION

Fraai verhaal, nóg fraaiere muziek. De nog jeugdige yank Justin Vernon, die zich Bon Iver noemt, trok zich onlangs terug in een blokhut, ergens in het woeste gebergte van Winsconsin; gewapend met niets meer dan een gitaar en een geweer. OK-OK, hij zal vast ook wel kogels hebben meegenomen (hoop ik), maar dat doet afbreuk aan de heroiek. Enniewees, Bon voedde zich met herten en verdreef de eenzaamheid met gitaarliedjes, die hij - eenmaal terug in de bewoonde wereld - meenam naar de studio (voor de goede orde: niet de herten, maar de liedjes).

...en dat VOEL je vooral...

STOP! Exit meligheid, nu wordt het menens. Want het resultaat van Iver's solitaire zoektocht naar inspiratie en de daaropvolgende opnamen is mind blowing. De plaat heet For Emma, Forever Ago en is werkelijk aangrijpend goed. Meer dan één recensent repte zelfs al over een 'classic debut album'. Een gezwollen kwalifikatie, true, maar ik zeg het ze van harte na. Dit is intens; deze songs komen recht uit het hart. Dat hoor je en dat VOEL je vooral. En wat hoor je dan? Acht indringende liedjes voor liefhebbers van onder anderen Radiohead, Josh Rouse, Nick Drake, Damien Rice, Jeff Buckley en Elliott Smith. Ze pendelen tussen folk, rock, country en pop en zijn stuk voor stuk voorzien van Iver's soulvolle falsetto. En wat voel je dan? Tsja, dáár ga ik niet over, maar pls let me know.

LISTEN&LOAD: The Wolves (act I and II) - Bon Iver
INFO: Bon on Myspace

'Those school girl days of telling tales and biting nails are gone'

WEKE KNIEN! Elke keer weer als we hier op de Camping Lulu's oldtimer To sir with love opzetten. Net als bij het in een ver verleden gepooste Cherish is dit in ons boek de ultieme pop-perfectie. Geniaal. Gelukkig vinden we bijval, en niet zo'n klein beetje ook. Behalve het origineel hoor je ondergaand namelijk een greep uit de lange, lange, lange reeks koffers die aan Lulu's liefdesliedje gewijd werden; uiteenlopend van Chaka Khan, wiens windkracht 10-strot hier door een zwaar bewapend orkest wordt geflankeerd, tot de bitterzoete girly-pop van Bangles Beauty Susanna Hoffs. Maar de mooiste is misschien wel de door merg, been en álle andere bestanddelen van het menselijk bottenstelsel snijdende vertolking van Al Green. Ligt het aan ons, of voelen jullie óók vlinders?

LISTEN&LOAD:
To sir with love - Lulu
To sir with love - 10.000 Maniacs & Michael Stipe
To sir with love - Chaka Khan
To sir with love - Al Green
To sir with love - Susanna Hoffs
To sir with love - Trashcan Sinatra's
To sir with love - Martha V
INFO: LULUWUWUWU

Veldboeket

Dat er in het dancedomein de laatste tijd veel valt te genieten, is voor de bezoekers van Campingdisco bepaald geen nieuws. Je hoeft alleen maar een paar postings naar beneden te scrollen en de bietenbeauties huppelen twee-aan-twee uw trommelvlies tegemoet. Maar hoe zit het eigenlijk aan de overkant? Daar op de Rocky Mountains? Is in het alternatieve snarencircuit de lente eveneens ontloken? OK, we hoorden dat R.E.M. de vorm hervond; en recentelijk tilden we de nieuwe dEUS op de schouders... Maar verder? De Research Department van Campingdisco deed veldwerk en plukte, speciaal voor u, ondergaande jonge blommen. Doe 'ns zeggen!? Welke ruiken het lekkerst? Bloem voor bloem:

The Bones of You - Elbow
Vertrouwde finesse van het Engelse engelenkoor. Mooie 'gedragen' moezika met minstens zo mooie meerstemmige vox. LL-kandidaten?

Hook and Line - The Kills
Wie weet waar Courtney Love is? Ik ook niet, maar als je de spugende pocket-rocker Hook and Line hoort, zou je zwéren dat ze zich stiekum bij The Kills heeft aangesloten. Vette fastfood-track. Lekker laag bij de grond.

Kid on my Shoulders - White Rabbits
Met Kid on my Shoulders onderstreept NY-outfit White Rabbits wat wij hier op de camping al een tijdje beweren: de meest inventieve en innovatieve indie-rock telen ze tegenwoordig in de U. S. of A.! Bouncende bass-line, gitaarwaaiers, Vaudeville-piano en een gejaagd-door-de-wind-melodie. Prachtplaat.

Silver Moon Ladders - Merz
Het stille jongetje van de klas; dát is Silver Moon Ladders. Heel verlegen, noot voor noot, ontrolt Merz hier een sprookjesachtig meesterwerk, dat je vermoedelijk al bij de eerste luisterbeurt een rilling over je ruggengraat bezorgt. Big Hill Chiller!

High 5 - Palladium
En tot slot de dartel dravende powerpopper High Five van Palladium. Hoewel ze zich schuldig maken aan het schaamteloos kopieren van bijna elk beschikbaar cliche uit de geschiedenis van de lichte muziek, verdienen de Britten een dikke thumps up. Dat danken ze enerzijds aan de aanstekelijke spelvreugde en anderzijds aan het liedje. Da's gewoon lekker.

Greg isnie gek

Ondanks, of misschien juist wel dankzij de vele gevaren, blijft het een populaire bezigheid: iets toevoegen of veranderen aan klassiekers uit de muziekgeschiedenis. Inderdaad, 'koorddansen' heet dat hier. Die subcultuur kent dan ook nog eens een aantal levels, want je hebt classics en CLASSICS. Ondergaand een voorbeeld van het allerhoogste level: het domein, dat eigenlijk alleen door gekken wordt betreden. Types met veel te veel lef en véél te weinig verstand. Types die, zoals hier, Sympathy for the Devil van de Stones als onderwerp kiezen. Kiek, dán kun je je reputatie (als je die al hebt) net zo goed meteen aan barrels slaan. Dan moet je wel DJ Deathwish heten. Of Harry Harikiri. Offffffffff..., DJ Greg Wilson!

...no good deed goes unpunished...

'Wilson, Wilson, ilson, lson, son, on, n', echoot het nu door uw pan. 'Komt me vaaaaaag bekend voor'. Juste. Want Wilson was hier vaker te gast als evenwichtskunstenaar. Eerst met een mooie remake van Talking Heads' Psycho Killer en later als behandelaar van de (in kleine kring) legendarische bass-bomb He not in van de Chicken Lips. Aha! Dus Greg ként het kunstje. Zeker en vast. Wilson wint. Wéér. Door de huppelende vocalen van Amerie's One Thing te koppelen aan de jungle boogie van Sympathy for the Devil kickt 'ie dit Stones-icoon van de seventies zomaar naar het nu. En dat maakt Greg tot het genie tussen de gekken. Hulde, hoewel Mick en Kiet daar vermoedelijk anders over denken. Zij zullen hun legal dogs hier wel weer op los laten. Ten onrechte natuurlijk. Want het is juist dit soort piraterij dat er voor zorgt dat deze Dino's nog steeds niet met uitsterven worden bedreigd. Tsja..., no good deed goes unpunished.

LISTEN&LOAD: Two Sides of Sympathy - Greg Wilson
INFO: Greg WWWilson

Zelfkennis

Question: is een nieuwe R.E.M. vandaag de dag nog aanleiding voor een verhoogde hartslag? Op basis van in het verleden behaalde resulaten zou je die vraag eigenlijk verplicht bevestigend moeten beantwoorden; alleen is dat verleden in het geval van Stipe en Co. wel erg lang geleden. Net als Radiohead maakte R.E.M., nadat ze in de vaart der volkeren waren doorgestoten, namelijk een serie ontzettend ingewikkelde platen. Dan las je weer ergens: 'dit is onze punkplaat', of 'op dit album lieten we ons inspireren door de jazz...'. Jazz my ass! Doe dat lekker in je eigen tijd. Vind ik altijd zó'n krampachtig gedrag: een hele rare reflex om de wereld te laten zien dat je ondanks het mainstreamsucces nog altijd verpletterend intellectueel bent. Hou op zeg! Alsof Huntelaar na drie seizoenen topscoorder te zijn geweest, opeens roept: 'dan ga ik nu een paar jaar linksback spelen'. Succes is niet vies. Het heet niet voor niets POPmuziek.

...als een scheermes...

Nu de nuance, want ik weet óók wel dat je in bovenstaande stelling met het grootste gemak honderd gaten schiet. Artiesten slash kunstenaars moeten natuurlijk altijd aangemoedigd worden om zich te ontwikkelen; en een stap verder te gaan. Stel je voor, anders had Van Gogh gedacht: 'weet je wat, ik schilder dat landschap gewoon zo realistisch mogelijk...'. Nope, ontwikkeling en vernieuwing is goed; alleen was R.E.M. er niet zo goed in. Daarom is het extra goed nieuws dat de Amerikanen net als Radiohead weer eens een toegankelijke plaat hebben opgenomen. Vol puntige pop; zo scherp als een scheermes. Je beperkingen kennen, is óók een kunst!

LISTEN&LOAD: Man Sized Wreath - R.E.M.
INFO: W.W.W.R.E.M.

naar de overkant

Attentie-attentie: hier komt weer een koorddans-act. U weet wel, dat zijn koffers of riemiksen van classics uit de pophistorie. En dan bedoel ik dus de échte klassiekers van de échte groten. Dat je denkt: 'zoho, die durft!' Hieronder een schoolvoorbeeld, want een zekere Spooky had het lef om de prachtige Prince-plaat If I was your Girlfriend aan te raken. Prince ja, misschien wel de allergrootste jeugdheld van de camping-populatie. En dan ook nog eens één van zijn mooiste creaties... Kan dat goed gaan? Ja hoor, dat kan. Spooky flikkert - against all odds - niet van het koord, maar haalt de overkant door 'Girlfriend' te transformeren tot een sc-fi-slow-funk-vehikel vol blieps en pieps; overgoten met het flanger-effect. Respect! Maar wat vind joe eigenlijk? Poenkten pls.

LISTEN&LOAD: If I was your Girlfriend (Spooky Romantic Mix) - Prince
INFO: The Purple Web

Rockin' music!

Tsja, als we met misses Weeks en de boys van The Roots dan tóch ouwe Reunion-reuzen aan het herdenken zijn, dan kan deze er ook nog wel bij. Mister Martin Solveig! Niet de eerste de beste in onze gezamenlijke geschiedenis, want Solveig zette zijn handtekening onder niet één, neen, twee klassiekers uit de Reunion-jukebox: Rocking Music en Madan uiteraard. En gaat dat duo binnenkort uitdijen tot een threesome? Wat mij betreft wel. Martin's jongste, C'est la vie, voldoet namelijk aan alle functiekarakteristieken, die aan een Future Reunion-classic verbonden zijn. Hij maakt je gek, om er maar eentje te noemen. Handen omhoog, mondhoeken volgen gegarandeerd. Dat werk.

...verschillende smaken...

Nothing but clear sky then? Nouwww..., niet helemaal. We hebben een probleempje. C'est la vie is beschikbaar in verschillende smaken en de vraag is nu: WELKE vinden we het lekkerst? De heerlijke hysterie van Bloody Beetroots, de Wacko-Jacko-outing van Jon Dahlback óf de ruig rockende riemiks van LL-favo's Goose? Jaha, dat zijn er drie. Dus ik heb u nu echt nodig... VOTE! Pls?

LISTEN&LOAD:
C'est la Vie (Bloody Beetroots remix) - Martin Solveig
C'est la Vie (Jon Dahlback remix) - Martin Solveig
C'est la Vie (Goose remix) - Martin Solveig
INFO: Solveig sur le web

shoot!

Na pop uit Zweden, nu pop from space. Het is een endje rijden, true, maar ga met me mee, want crazy stuff lies ahead of you! Music for the masses is dit op voorhand niet, zeg ik er meteen bij. Ik ben echter héél benieuwd of jouw keteltje hiervan gaat fluiten. Enigszins tegen beter weten in klinkt derhalve opnieuw de oproep om van u te laten horen. Alleen een duim omhoog of omlaag mag ook hoor (;

Bon, ik stel de examenkandidaten even aan u voor. Allereerst Tusia Beridze: een Georgier, die met Into The Lost Moments moezikale gewichtsloosheid opzoekt. Is het slomo-techno? Space-disco? Minimal-pop? Ja, niet naar mij kijken, want ik weet het óóknie! Kan alleen zeggen dat dit een delicatesse is voor de liefhebbers van downtempo-Underworld en/of de gloedvolle producties van Luomo.

Dan Kelley Polar. Da's een moezikale vreemdeling op wie wij hier al een paar jaar stiekem een beetje verliefd zijn. Polar is te herkennen aan de rijke en sierlijke productie van zijn electronische danspop (ook hier dus een Luomo-link), maar veel meer nog aan zijn onalledaagse arrangementen en structuren. Sonische schijnbewegingen, zeg maar. Nóóit hap-slik-weg, altijd avontuurlijk!

En nou joe! Bravo of boe?

LISTEN&LOAD:
Into The Lost Moments - Tusia Beridze
A Feeling Of The All-Thing - Kelley Polar
INFO: Tusia & Kelley op het net

Grillen of killen?

Tijd voor een container-posting: de lezer (ja, joe!) krijgt hier een mixed grill-schotel geserveerd; vol met nieuwe nummers uit Nul Acht. De bedoeling is nu dat u ze proeft en daarna laat weten welke worstjes straks, bij de aanstaande Reunion-BBQ, een plekje op het rooster verdienen. Snappie? Dat betekent dus dat de bordjes weer omhoog mogen. Voor je eigen bestwil, that is. Jij moet er straks op dansen...

Tjoen-by-tjoen:

I thought it was over - The Feeling
Toppop! The Feeling krijgt het voor elkaar te klinken als Mika-meets-Arctic Monkeys-meets-Robbie Williams-meets-ELO. Heul leuk: 'I'm in love with a fool'. Up up up!

Stop & Stare - One Republic
Britrock á la Coldplay, Starsailor en soortgenoten. Maar Belgrock mag ook hoor; kon namelijk zo de nieuwe Zornik zijn.

Great DJ (Calvin Harris remix) - The Ting Tings
Het charmante The Ting Tings werd hier al eerder bewierookt. Op Great DJ krijgen ze hulp van hotter-than-hot producer Calvin Harris, die deze track richting Mylo-territoria stuwt.

Mercy - Duffy
Mocht mevrouw Wijnhuis haar huidige drugsgebruik in het huidige tempo continueren, dan heeft de wereld zéér binnenkort een nieuwe Amy nodig. Nou, hoeven ze niet lang te zoeken, want hierrrrrr issssssss Duffy. Met Mercy.

Just - Mark Ronson feat. Phantom Planet
Nog een Huiswijn-link. Luister naar mister Mark Ronson, Amy's moezikale geweten. Dit keer haakt hij echter in met de yanks van Phantom Planet; voor een superieure ska/soul-vertolking van Radiohead's Just. Wunderbar. Hearing is believing!

The girl you lost to cocaine (Sander van Doorn remix) - Sia
Tot slot Sia: de Australische kennen we uiteraard als zangeres op het debuutalboem van Zero 7 én van haar solo-uitstapjes naar La Isla Electronica. Zoals hier, waar je kunt horen hoe Dutchman Van Doorn Sia's The girl you lost to cocaine met een Big-Boom-Trance-Dance-raket door de dampkring kogelt.

Nu jij! Welke heet, welke koud? Lauw telt niet.
DE LIJNEN ZIJN OPEN.

STEEKVLAM

JOEPIE DE POEPIE voor wie de nog maar nauwelijks opgedroogde posting over Mark Knight innig heeft omarmd; en dan doel ik natuurlijk met name op de bijbehorende bewerking van Underworld's Beautiful Burnout. Meneer De Ridder heeft diezelfde track nu namelijk óók van een Dub-miks voorzien. En die mag er zijn menson. In termen van dancebility steekt dit dub-ding de vocal versie misschien zelfs naar de kroon. Want de impact van Knight's climax - en de aanloop daar naar toe - is reusachtig. Je kunt de proef ondergaan op checkpoint: 4 minuut 34 tot 6 minuut 05. Poei, da's een echte hoor! Die gaat op toekomstige Reunions zonder ook maar enige twijfel een woud aan opgeheven handen opleveren. Ofnie? Zie ik daar iemand knikken?

LISTEN&LOAD: Beautiful Burnout (Mark Knight Dub Mix) - Underworld
INFO: Mark on Myspace

Get Cat!

Kent u Cat? Of misschien moet ik zeggen: Mevrouw Power? Zoja, skip inleiding en ga direct door naar download. Zonee, dan moet je weten dat zij inmiddels al wat jaartjes een waardige ambassadrice van de Amerikaanse indie-scene is. Met een reeks platen van een constant hoog niveau, waarmee ze telkens weer de grens van de toegankelijkheid opzoekt. En dát houdt Cat (en haar liedjes) fris. Zelfs zo ontzettend fris dat het haar lukt om één van de meest afgelikte boterhammmen uit de muziekgeschiedenis op te dienen als een vers kadetje. Of Sinatra 'we want more' zou roepen, waag ik te betwijfelen. Van mij krijgt ze desondanks een 10 met een griffel voor de koorddans-act die ze hieronder laat zien en vooral laat horen. En joe? Punten!

LISTEN&LOAD: Theme from New York New York - Cat Power
INFO: Cat on the net

stoppen of doorrijden?

In Nul Acht zetten we de rubriek 'Koorddansen' vrolijk voort. Dus dat betekent dat u zich weer mag, neen, MOET uitspreken over de prestaties van moezikale waaghalzen, die het in hun pannenkoek hebben gehaald om legendarische nummers nog eens dunnetjes over te doen. Zoals ene B. Rich dat hier doet. Hij (of zij) zette de schaar in Prince's party-reus 1999. Dus, handen aan de knoppen pls. Rood of groen? Oranje mag ook... Dát is namelijk mijn eindrapport.

LISTEN&LOAD: 1999 (B. Rich's NYE Work Out) - Prince
INFO: Princeweb

over de kling?

Het is fridaynight, dus hij zou moeten kunnen. Maar eigenlijk weet ik beter. Want vrijdag of niet, voor dit soort electronisch slachtwerk vind je niet eenvoudig medestanders. Tenminste, dat denk ik. We hebben het hier over de nieuwe Alter Ego. Herr Ego kennen we natuurlijk van Rocker: de schofterige schuurmachine waarmee de Duitser een paar jaar geleden de Alpha-tent KO sloeg. Why Not!? is soortgelijk gereedschap. Een freakin' peep- en bleepshow, die non-believers binnen tien seconden over de irritatiegrens jaagt. Believers daarentegen bereiken in dezelfde tijdspanne het kookpunt. En joe? Zeg 't maar!

Behalve Why Not!? vind je ondergaand ook Rocker (als reminder) plus een hysterische hardrock-remix daarvan (don't miss).

LISTEN&LOAD:
Why Not!? - Alter Ego
Rocker - Alter Ego
Rocker (Earl Shilton remix) - Alter Ego
INFO: Alter Ego on Myspace

wie-wie-wie-wie?

Het ligt op het puntje van m'n oor, maar ik kom er niet op. Help wanted miamigo's! Waar lijkt dit op? In de geboorteakte staat Fame van Kid Alex feat. Kimo, maar is dat wel zo? Ik zou namelijk zwéren dat dit een koffer is. Of een halve. Of misschien een schaamteloze rip off. Aiaiai..., dit klinkt zoooooo bekend. Jij een idee? Een aanwijzing? De gouden tip? Help zoeken! En dat is bepaald geen straf, want in de tussentijd hoor je namelijk een ultra aanstekelijke, vol-vette poprocker. Lekker ongewassen, met vieze nagels en modder onder z'n schoenen. Jankende gitaren, piepende synths en knarsende vocalen. En mocht Fame toch gewoon van Kid Alex zelf zijn; dán zeg ik: de Kid for president!

LISTEN&LOAD: Fame - Kid Alex feat. Kimo
INFO: Kid Alex Web