An introduction to... RATATAT

Lang geleden is het alweer, dat er nominees waren voor de rubriek 'an introduction to...'. Er viel in de tussenliggende tijd natuurlijk voldoende te introduceren (bijna dagelijks zelfs), maar het motief daarvoor is negen van de tien keer het liedje in plaats van de band. En hier vragen wij dus in eerste instantie aandacht voor..., precies, De Band. Enniewees, tot zover de inleidende beschietingen; óver naar het voorstelrondje. Lezer meet Ratatat, Ratatat meet lezer. Voor wie ze nog niet kent: Ratatat is een duo uit de Grote Goudrenet, bestaande uit gitarist Mike Stroud en toetsenist/producer Evan Mast. Studiemaatjes. Aanvankelijk maakten ze muziek onder de naam Cherry, vanaf 2004 als Ratatat.

...fascineren, verwonderen en verleiden...

Onmiddellijk na het verschijnen van hun debuut 17 Years wist het tweetal de ogen (en oren) van de geleerde pop-pers op zich gericht, met juichende kritieken tot gevolg. Kon ook niet anders. Ratatat deed namelijk dát wat tegenwoordig nog nauwelijks is waar te nemen: ze voegden iets toe! Een eigen geluid. NIEUW. En dat niet alleen. Het was nog goed óók. Ratatat huwde hip hop-ritmes met een onalledaags gebruik van de electrische gitaar. Kansloze combi op papier, een spetterende love affair in de praktijk. De instrumentale composities van Stroud en Mast fascineren, verwonderen en verleiden. Toen (17 Years en Wildcat) en nu (Mirando en Shiller) nog steeds. Aangenaam kennismaken.

LISTEN&LOAD:
17 Years
Mirando
Shiller
Wild cat
INFO: WWWRATATAT

an introduction to... THE ZOMBIES

Vergezel mij voor een bezoekje aan het prehistorische popmuseum. Naja, prehistorisch... Laten we het maar het begin van de moderne (witte) muziek noemen. Of gewoon de sixties: het tijdsgewricht waarin de Beatles en de Stones de fundamenten van de pop en rock neerlegden. Aan die status van stichters valt niet te tornen, maar door de verheerlijking van beide Britse mastodonten wordt soms vergeten dat destijds meer bands op onze aardbol bewogen. Neem bijvoorbeeld The Zombies; slechts een voetnoot in de muziekgeschiedenisboeken en dat is onterecht. Zéér onterecht! The Zombies bracht namelijk een aantal magisch mooie singles uit, dat het werk van de Beatles en de Stones in termen van harmonie en melodie niet zelden naar de kroon stak. Prachtige, jazzy en licht-psychedelische platen. Extra-speciaal dankzij het betoverende stemgeluid van zanger Colin Blunstone.

...Bettie...

De muziek van de Zombies bleek uiteindelijk net iets te vreemd om ze het echt grote mainstream-succes te bezorgen. Bovendien viel de Britse brigade al na vijf jaar uit elkaar. Blunstone maakte kort daarna nog de huiveringwekkende lost treasure One Year: een alboem waar hij - inderdaad - één jaar aan sleutelde. De laatste twee tracks hieronder bewijzen dat het 't waard was. Net zoals het 't waard is om The Zombies (en Blunstone), voor zover nodig, bij de lezers dezes blog te introduceren. Ter aanmoediging: acts als Aimee Mann, The Posies, Nick Drake, The Smiths en ook uw aller Bettie Serveert zijn meer dan gemiddeld schatplichtig aan deze zo schandelijk ondergewaarde groep! Welkom bij: an introduction to The Zombies.

LISTEN&LOAD:
Care of Cell 44
She's not there
The way I feel inside
Time of the Season
Say you don't mind (Colin Blunstone solo)
Let me come closer to you (Colin Blunstone solo)
INFO: Zombies Fan Page

Does it hurt to fall in love so easy? I know it hurts in any speed...

Wat ze in daar nou precies in het leidingwater stoppen weet ik niet, maar als ik de gemeente Minneapolis was zou ik het onmiddellijk bottelen en te koop aanbieden. Word ik hun eerste klant, want twee van mijn all time favo's groeiden ermee op: Prince en The Replacements. Moezikaal mijlenver van elkaar verwijderd, maar schouder aan schouder in mijn gedroomde Hall of Fame. Hun posters hangen aan de muur op de jongenskamer van hart. Helden. Voor altijd. Ons Prinsje behoeft geen nadere toelichting; die andere Minneapolitanen vermoedelijk wel. Dáárom: an introduction to... The Replacements.

Zal het kort houden (bij voorbaat een kansloze missie...), de beste introductie tot The Replacements vind je namelijk hieronder. Gewoon door te luisteren naar de betonnen zachtheid van hun songs; naar die doorrookte en in alcohol gedrenkte grotestadsrock; naar hun rauw-romantische teksten, die altijd balanceren tussen hoop en vrees. Of beter nog: luister naar het interview-snippet, waarin zanger Paul Westerberg binnen 14 seconden de ultieme definitie van zijn band geeft.

De hier geserveerde liedjes geven een aardig beeld van het Replacements-songbook, dat varieert van roekeloze punkrock uit de jonge-honden-jaren tot meer melodieuze mid tempo bluespop en verweerde ballads. Maar uit welke fase ze ook komen, alle nummers dragen de littekens van het leven. Dát waren The Replacements.

...Mats...

Song by song dan. First up is The Last: het desperate liefdesliedje waaruit de titel van deze posting afkomstig is. Gevolgd door het smekende en hartverscheurende Unsatisfied. Seen your video is het bijtende, (bijna) geheel instrumentale protest van The Replacements tegen de 'phoney rock 'n roll' van MTV. Daarna de jingle jangle van de fool-in-love-songs When it began en Hold my life. Dan weer géén happy ending in het roerende Nobody. En tot slot de gememoreerde interview-flits van Westerberg.

Erg benieuwd of deze ongepolijste poprock ook bij jullie voor hartritmestoornissen zorgt. Bij mij in elk geval wel. En zolang 'ie blijft kloppen, klopt 'ie voor The Replacements. Toegegeven, klinkt allemaal wat cheesy, maar het is gemeend. Omdat ze mijn leven veranderden. En van nog iemand, want de bijnaam van The Replacements was..., Mats (;

LISTEN&LOAD:
The Last
Unsatisfied
Seen your video
When it began
Hold my life
Nobody
Comment Paul Westerberg
INFO:
Replacements on the web

Pie-S: en vergeet de eerder gepooste Replacements-classics Alex Chilton en Skyway niet!

Victoria's secret

Soms weet je dat bepaalde tipski's niet veel vrienden zullen maken. Is niet erg, want je kunt nou eenmaal niet iedereen te vriend houden -hoewel ik een niet te onderschatten deel van mijn leven het tegenovergestelde dacht. Maar misschien is dit niet de plek en evenmin de tijd om daarover nou eens lekker te gaan lopen uitwijden...

To the point: het gaat over Victoria Williams. Zij is het die (denk ik) niet veel vrienden gaat maken. Want ze is een beetje een rare mevrouw. Gek stemmetje, vreemde muziek (en mevrouw Willems ziet er ook een beetje merkwaardig uit). En ze zingt over raadselachtige zaken, zoals schoenen, koekepannen, grote vissen, draaimolens en zomers vol drugs. Als je haar voor het eerst hoort, denk je vermoedelijk: wat een vreemde muziek maakt die rare mevrouw met dat gekke stemmetje (en wat ziet ze er merkwaardig uit). Als je haar voor de tweede keer hoort, denk je dat nog steeds. En de derde en vierde keer ook. Maar misschien kom je niet eens tot dat aantal en heb je wel iets beters te doen dan te luisteren naar liedjes die Teerbuik en Veervoet heten.

...kronkelende...

Of... Of je valt voor Victoria. Als een blok. Omdat ze de wereld nog steeds door de ogen van een kind bekijken kan. Omdat ze spannende en grappige verhalen vertelt. Omdat haar kromme, kronkelende liedjes zo bijzonder mooi zijn. Hier hoor je er zes. Vier van haar eigen albums en twee afkomstig van een speciaal voor (en met) Williams opgenomen benefiet-plaat, waarvan de opbrengsten bestemd waren voor haar medische behandelingen. Victoria Williams lijdt aan MS. Attentie-attentie voor Eddie Vedder-fans: het duet dat hij hier met de Amerikaanse zingt, gaat door merg en been. Dus... 'an introduction to...'.

LISTEN&LOAD:
Crazy Mary - Pearl Jam & Victoria Williams
Can't cry hard enough (live) - Victoria Williams
Frying Pan _ Evan dando
Opelousas - Victoria Williams
Crazy Mary - Victoria Williams
Nature's way - Victoria Williams (with Dave Pirner)
INFO: Victoria's web

To the rescue

Het Sunken Treasure-bevrijdingsfront is terug van vakantie! Fris en vol energie, want ze komen onmiddellijk in actie. Dit keer betreft de reddingsoperatie geen liedje in nood, neen, vandaag wordt een artiest van de vergetelheid verlost. Het object is Shawn Smith: een moezikaal genie uit de U. S. of A., die ondanks zijn angstaanjagend omvangrijke talent slechts een voetnoot in de moderne muziekgeschiedenis bleef. Terwijl hij eigenlijk een eigen hoofdstuk verdient!

Vermoedelijk wordt Smith zo miskend omdat hij zo ongrijpbaar is. De zanger/componist verandert namelijk nogal eens van gedaante. Zover ik weet, bracht hij materiaal uit onder vier namen: onder zijn eigen naam en met de bands Satchel, Pigeonhed en Brad. Met dat laatste collectief, waarin ook Stone Gossard van Pearl Jam actief was, boekte Smittie in de bloeiperiode van de grunge zowaar nog enig succes. Maar dat was het dan ook wel... Onbegrijpelijk! Shawns composities behoren in mijn ogen tot het beste en mooiste wat de alternatieve gitaarmuziek voortbracht. Hij brengt je in vervoering met roerende, indringende, melodieuze, maar vooral gewoon huiveringwekkend goede songs. Daarom, handen uit de mouwen: save Shawn!

LISTEN&LOAD:
The Day Brings - Brad
Land of Gold - Shawn Smith
Suffering - Satchel
Fire's Coming Down - Pigeonhed
INFO: Shawn Smith on the web

An introduction to... CHAVEZ

Wie wat bewaard, die heeft wat. Ja, dat zit wel goed in de sectie Spreekwoorden & Gezegdes. En ik heb nogal wat bewaard. Planken vol! Planken platen (OK…, CD’s) uit het pre-digitale tijdperk. Steeds vaker loop ik ze langs voor een trip down memory lane. Verdomd leuke wandelingen zijn dat, want je treft gegarandeerd véél oude bekenden. Zoals Chavez, een nogal luidruchtige maar ook zeer melodieuze Amerikaanse gitaarband, waar ik kortstondig een hevige verliefdheid voor ontwikkelde. Nu, tien (?) jaar later, val ik wéér als een blok voor dat gepassioneerde geweld. Voor die snijdende gitaren, die nijdige drums. Maar vooral ook voor die prachtige liedjes die in deze emotionele uitbarstingen verstopt zitten. Breekbare liedjes, gek genoeg.

Overigens dreigde mijn zelf opgewekte Chavez-revival tot een wel erg rap einde te komen, toen bleek dat Ride the Fader (Chavez' beste alboem) spoorloos verdwenen was. Meen me inderdaad te herinneren dat 'ie ooit in Out Ghost uit logeren ging, waar 'ie vermoedelijk nog altijd ergens uithangt. Geen nood, lang leve het digitale tijdperk! Slsk to the rescue; binnen 5 minuten had ik de plaat binnen. Veel Chavez-fans nog trouwens, op het web.

...durfals...

Ondergaand treffen jullie een korte 'introduction to...': een heus Chavez-voordeelpakket, bestaande uit de drie beste nummers van het gememoreerde alboem Ride the Fader. Gun deze noisy prachtsongs een kans! Durfals draaien ze LOUD. Héél benieuwd of jullie hier iets mee hebben... Pls advs.

LISTEN&LOAD:
The Guard Attacks - Chavez
Top Pocket Man - Chavez
The unreal is here - Chavez
INFO: Chavez on the web