GAYDEE

EN FIXED; nét nu we noodopvang geregeld hadden. Naja, beter zo. Kan ik meteen vertellen wat mij hedenochtend overkwam.

'Wat een geweldige droom', dacht ik vanochtend, in de twilight zone tussen slapen en ontwaken. Ik was op een feest beland, waar de ene na de andere moddervette vloervuller door m'n borstkas beukte. Levensecht! Zozeer zelfs dat ik de echo's van m'n droom nog hoorde toen ik mezelf ervan had verzekerd in wakkere toestand te zijn. Tótdat reality aanbelde. Het dubbeltje kletterde eindelijk naar benee: GAY PRIDE! Natúúrlijk. Recht voor m 'n deur. En hupsakeetjes, daar denderde de volgende dance-giant alweer voorbij; Jaydee's Plastic Dreams. Ik zei het al..., wat-een-geweldige-droom!

LISTEN&LOAD: Plastic Dreams - Jaydee
INFO: WayWayJaydee

M25

Hiep hiep hoera voor Mixmag! Het oudste, grootste en beroemdste danceblad on earth vierde kort geleden haar 25ste verjaardag. Ter ere van die mijlpaal werd living legend Laurent Garnier bereid gevonden om een jubileum-miks in elkaar te smurfen; als cadeautje voor ons, de lezers. En sacrebleu, wat-een-cadeau! De aimabele Fransman maakte van zijn miks een schitterende overzichtstentoonstelling van 25 jaar electronische dansmuziek. Bijna álle essentiele componenten van de dance komen voorbij, met in de hoofdrol uiteraard talloze klinkende namen: van Underworld tot LCD Soundsystem en van Sasha tot Carl Craig.

...vitamine voor je iPod...

Ondergaand hoor je de eerste vijf tracks van de miks-ciedie, beginnend met de vocale versie van Kerri Chandler's piano-parel Rain; een opener if there ever was one. Je weet 't (én voelt 't) meteen... Dit wordt dansen! En ja hoor, daar ga je. TOP NOTCH DANCE. Deep, clubby en jazzy. Neem van mij aan dat u dit dansdocument niet mag missen. Vitamine voor je iPod..., believe!

LISTEN&LOAD: We are 25 (tracks 1 - 5) - Laurent Garnier for Mixmag
INFO: WWWMM

Second Opinion

Ooit, toen house nog luiers droeg, was deze plaat voor mij zo ongeveer de belichaming van het kwaad. Wat-vond-ik-dit-S L E C H T. Zo slecht, dat het bijna een fysieke weerzin opwekte. Brrrrrrrrrrrr... Wie toen zou beweren dat ik deze track later nog eens op het schild zou heffen, had moeten rennen voor z'n leven. Nou ja, niewaar natuurlijk (ik ben voor vrede); die zou een fikse 'foei!' om z'n oren krijgen, of zoiets.... Hoe dan ook, 'toen' is niet meer. Maar 'nu' wel! En nu duw ik een duo duimen in de lucht bij de recente re-release van Farley Jackmaster Funk's Love Can't Turn Around. Daarop hoor je hoe de contemporaine house heroes Boys Noize en Lifelike een sonisch saluut brengen aan deze legendarische dance-single. De boys aan de hand van een ruige raverock-riemiks en Lifelike met een even straffe als strakke big-room-raket. WICKED. Geschápen voor het party rush hour. Wanna try?

LISTEN&LOAD:
Love Can't Turn Around (Lifelike 2008 Mix) - Farley Jackmaster Funk
Love Can't Turn Around (Boys Noize Started Like This Mix) - Farley Jackmaster Funk
INFO: Jackmaster's Myspace Page

SPUIT 17

Dit wordt waarschijnlijk de meest overbodige poosting in de geschiedenis van Campingdisco, maar ja... Dan is de pannenkoek de 'm nog niet stand alone op z'n iPod had staan bij deze ook bediend. Hier isssssssssss..., de Soulwax-riemiks van Ladytron's SEVENTEEN!

LISTEN&LOAD: Seventeen (Soulwax Remix) - Ladytron
INFO: Ladytroncom

Tóch 2

Ooit, op dit toen nog prille domein, boog ik al diep voor The The. Matt Johnson staat hier op de camping namelijk synoniem voor... tsja, voor GOD eigenlijk. True, dat is me nogal wat, maar The The is dan ook nogal wat. Nogal véél wat. Zoals meneer Matt is er geen tweede. En zoals zijn 80's-parel This is the day ooknie. Of toch wel? Ja, potverdriedoebbeltjes Er is dus wél een tweede This is the day! Wist ik helemaal niet. Totdat ik vandaag m'n grote teen stootte tegen That was the day: een in 1994 uitgebrachte remake, waar Johnson een paar subtiele accenten zette en zijn klassieker zodoende van nieuw elan voorzag. Geweldig. Essential listening.

LISTEN&LOAD: That was the day - The The
INFO: THEWWWTHEWWW

Camping Kort

Hoorde ik daar 'shorty' en 'pophemel op aarde'? Da's toevallig; hier is er nóg zo-eentje! Crestfallen van Campingheroes Pernice Brothers. Verder niks over zeggen, gewoon heel goed naar luisteren... (én heel vaak).

LISTEN&LOAD: Crestfallen - Pernice Brothers
INFO: The Brothers on the Web

Zoepersternen

The Notwist is zo'n bandje dat nooit en masse op het schild zal worden geheven -iets wat ze vermoedelijk ook in het geheel niet ambieren. In een andere wereld (waar goeie smaak breder is vertegenwoordigd) zou de underdog-rock van het Duitse collectief daarentegen wél goed zijn voor een sterrenstatus. Om daarvan te worden overtuigd, hoef je eigenlijk alleen maar naar Camping-favo One with the freaks te luisteren (flashback); of naar ondergaande nieuwe Notwist-outing Good Lies. Prachtig, zelfs in déze wereld.

LISTEN&LOAD: Good Lies - The Notwist
INFO: Notwistweb

surprise, surprise!

Het gaat natuurlijk niet altijd op, maar soms kan het verdoemd verfrissend werken wanneer mensen van het ene op het andere moment opeens niet meer doen wat we van ze gewend zijn. Als bakker zijnde, bijvoorbeeld, kun je dat misschien maar beter nalaten, want niet alle klanten zullen het even verfrissend vinden als ze in plaats van een half gesneden wit plotseling een bos uien moeten afrekenen. In de moezikale beroepsgroepen leidt het daarentegen meer dan eens tot hele aangename verrassingen. Neem nou Alan Braxe.

...Ahaaaaa...

Alan wie? Ik help u. Fransman Braxe kennen we namelijk allemaal, alleen dan als Stardust. Onder die naam maakte hij samen met DP'er Thomas Bangalter de legendarische househit Music Sounds Better With You. En hij tekende (geruggesteund door Romuald) tévens voor de M83-achtige slowdancedelight van In love with you (flashback). Ahaaaaa... Die ja. Hoe dan ook, hier hoor je hoe de meester zijn koninkrijk in het midden van pop en house inwisselt voor een bestaan als metaalbewerker in de techno-industrie. En ook dát doet 'ie magnefique! Niet zo toegankelijk als zijn trademark, maar dat vinden wij hier op de camping helemaal niet zo erg.

LISTEN&LOAD: Addicted - Alan Braxe
INFO: Braxespace

Ziel

Laat ik vader en zoon dan in elk geval op Campingdisco herenigen. Dat is, na Jeff's ijzingwekkende smeekbede uit de vorige posting, wel het minste wat ik kan doen. Vandaar deze droom-song van Tim Buckley. Te vinden op het magistrale document 'Dream Letter, Live in London 1968' (goed jaar!): een alboem dat alle LL'ers eigenlijk verplicht zouden moeten aanschaffen. Alleen al om te luisteren naar zijn hallucinerende stemgeluid. Ik durf te beweren dat Tim Buckley, samen met Nick Drake, de mooiste en meest bijzondere (witte) stem van het moezikale universum bezat. Púre soul, in een folk-outfit. Makkelijk is Buckley's muziek niet. Hij had maling aan traditionele patronen, wat leidde tot grillige, meanderende en niet zelden lang uitgesponnen liedjes. Maar ach..., is moeilijk niet vaak mooier dan makkelijk? Magischer in elk geval! Luister naar Dolphins.

LISTEN&LOAD: Dolphins (live) - Tim Buckley
INFO: Tim's Web

Too young, too soon...

Het gesternte waaronder de Buckley Family is geboren, zal altijd een fascinerend vraagstuk in de rockgeschiedenis blijven. Vader Tim en zoon Jeff waren beiden begiftigd met de verpletterende gave om buitenaards mooie muziek te maken. Maar ze deelden ook een vloek. Zowel Tim als Jeff werden véél te vroeg, véél te jong opgeroepen voor hun tour of duty op de eeuwige festivalvelden. Voorbestemd, vermoed ik. Want de muziek die ze in hun korte tijd op aarde maakten, is van hemelse schoonheid. Ik zal op deze plek vast en zeker nog vaker een plaatsje voor ze vrij maken, maar nu vraag ik uw onverdeelde aandacht voor Jeff's live-uitvoering van What will you say, waarin hij zich tot zijn vader richt. Poei..., merg, been, slik, ril.

LISTEN&LOAD: What will you say (live) - Jeff Buckley
INFO: Jeff's Web

up vs down

Van het pretentieloze plezier van The Sound of Swing naar de doordenk-pop van The The: het alter ego van Matt Johnson. Hier kon u al lezen hoe hoog ik deze man heb zitten, dus ik zal niet meer uitwijden over het aan genialiteit grenzende talent van deze moezikale illusionist. Ik houd het bij een track van zijn uit '92 stammende meesterwerk Dusk. Dat is zo'n zeldzame plaat waarop geen zwakke broeder te vinden is. Geenéén! De keuze is op Slow Emotion Replay gevallen vanwege het spannende en wringende conflict tussen de bruisende energie van de muziek en de duisternis van de tekst. Want voor dijenkletsers hoef je niet bij The The aan te kloppen. Gelukkig maar.

LISTEN&LOAD: Slow Emotion Replay - The The
INFO: The The on on the the web web

Does it hurt to fall in love so easy? I know it hurts in any speed...

Wat ze in daar nou precies in het leidingwater stoppen weet ik niet, maar als ik de gemeente Minneapolis was zou ik het onmiddellijk bottelen en te koop aanbieden. Word ik hun eerste klant, want twee van mijn all time favo's groeiden ermee op: Prince en The Replacements. Moezikaal mijlenver van elkaar verwijderd, maar schouder aan schouder in mijn gedroomde Hall of Fame. Hun posters hangen aan de muur op de jongenskamer van hart. Helden. Voor altijd. Ons Prinsje behoeft geen nadere toelichting; die andere Minneapolitanen vermoedelijk wel. Dáárom: an introduction to... The Replacements.

Zal het kort houden (bij voorbaat een kansloze missie...), de beste introductie tot The Replacements vind je namelijk hieronder. Gewoon door te luisteren naar de betonnen zachtheid van hun songs; naar die doorrookte en in alcohol gedrenkte grotestadsrock; naar hun rauw-romantische teksten, die altijd balanceren tussen hoop en vrees. Of beter nog: luister naar het interview-snippet, waarin zanger Paul Westerberg binnen 14 seconden de ultieme definitie van zijn band geeft.

De hier geserveerde liedjes geven een aardig beeld van het Replacements-songbook, dat varieert van roekeloze punkrock uit de jonge-honden-jaren tot meer melodieuze mid tempo bluespop en verweerde ballads. Maar uit welke fase ze ook komen, alle nummers dragen de littekens van het leven. Dát waren The Replacements.

...Mats...

Song by song dan. First up is The Last: het desperate liefdesliedje waaruit de titel van deze posting afkomstig is. Gevolgd door het smekende en hartverscheurende Unsatisfied. Seen your video is het bijtende, (bijna) geheel instrumentale protest van The Replacements tegen de 'phoney rock 'n roll' van MTV. Daarna de jingle jangle van de fool-in-love-songs When it began en Hold my life. Dan weer géén happy ending in het roerende Nobody. En tot slot de gememoreerde interview-flits van Westerberg.

Erg benieuwd of deze ongepolijste poprock ook bij jullie voor hartritmestoornissen zorgt. Bij mij in elk geval wel. En zolang 'ie blijft kloppen, klopt 'ie voor The Replacements. Toegegeven, klinkt allemaal wat cheesy, maar het is gemeend. Omdat ze mijn leven veranderden. En van nog iemand, want de bijnaam van The Replacements was..., Mats (;

LISTEN&LOAD:
The Last
Unsatisfied
Seen your video
When it began
Hold my life
Nobody
Comment Paul Westerberg
INFO:
Replacements on the web

Pie-S: en vergeet de eerder gepooste Replacements-classics Alex Chilton en Skyway niet!

Keuzes, keuzes, keuzes...

Link hoor, om liedjes en bands uit te roepen tot 'all time favourite', 'huppeldepup van het jaar', 'beste', 'mooiste'... Eigenlijk is álles waar je 'ooit' achter zet risky business. Dat werd weer eens duidelijk nadat ik kortelings A Truce van Max Tundra tot Plaat van het Jaar promoveerde. Was namelijk een beetje van de impulsieve (nou ja, lees de comments hieronder maar). Hetzelfde dilemma doet zich nu opnieuw voor. Want waar ik vannacht nog een 'all time favo-sticker' op het voorhoofd van The Replacements plakte, denk ik nu: 'maar Wilco dan...?' Potverdriedoebbeltjes, da's lastig: kiezen tussen de helden Paul Westerberg (Replacements) en Jeff Tweedy (Wilco). Kan niet! Dan maar de easy way out, door Wilco te benoemen tot mijn 'all time favourite alt.country-act'! En om dat te vieren, hoor je hier een solo-outing van Wilco-brein Tweedy, die met een ijzingwekkend kwetsbare uitvoering van Simple Twist of Fate de originele versie van Bob Dylan voorbijstreeft. Brok in keel. Slik.

LISTEN&LOAD: Simple Twist of Fate - Jeff Tweedy
INFO: wwwwilco

respect on the dance floor

Oejaja! Wanneer de dandy glamrock van Roxy Music in handen valt van de Zwitser Headman, één van de meest sophisticated DJ/producers van de afgelopen jaren, dan zetten we hier op de camping alvast een kistje Chablis in de koeling. Een alliantie tussen twee van zulke personal favo's is namelijk altijd reden voor een feestje! En dan draaien we dit. Het toen van Roxy in perfecte balans met het nu van Headman. Respect en durf gaan hand in hand. Gentlemendance! De geboorte van een nieuw genre?

LISTEN@LOAD: Viginia Plane (Headman re-work) - Roxy Music
INFO: Headman on the web

No Average Joe

Actie-reactie, dus na TOUGH komt TENDER. En voor dat soort gevallen heb ik Joe Pernice op de speed dial. De meester van de oorstrelende muziek. Helder en klaterend. Als de popwereld een orkest is, dan speelt hij de harp. Als de pophemel een engel mist, dan is het Joe, die daarboven z'n evenwicht verloor. Maar pas op; deze aardsengel heeft wel sardonisch trekjes. Want achter de serene sound van zijn songs schuilt vooral veel misere, malheur en malaise. Bittere pillen met een zoete coating. Die tegenstelling, dat wringende conflict tilt hem hoog uit boven het verzamelde gilde zoetebroodjesbakkers. Elvis Costello kan met een gerust hart met pensioen; Joe Pernice neemt zijn taken over.

En omdat Joe niet voor het eerst en zeker niet voor het laatst een plekje op de camping bezet houdt, ga ik jullie in een volgende Pernice-posting wel vermoeien met het verhaal over mijn close encounter in de Grote Goudrenet.

LISTEN&LOAD: Monkey Suit - Pernice Brothers
INFO: Pernice Bros on the web

RIOOLECTRO

Met uitzondering van de door Justice en Digitalism gerevitaliseerde rock-afsplitsing, is electro als dance-genre zo langzamerhand toch echt yesterday's dinner aan het worden. Geeft niks, de dingen gaan zoals ze gaan. Bovendien zijn de geursporen van electro dermate indringend, dat we ze nog vele jaren na nu in het dancecircuit zullen ruiken. Beetje vies misschien, maar wel toepasselijk. Want electro is (vaak) een beetje vies. Dankzij deze stroming kreeg dirty dancing een nieuwe dimensie. De cleane en crispy signatuur van de house had er plotseling een smerig neefje bij. Met vuile kleren en vuile handen; met vieze voeten en vieze gedachten. En als dat neefje het op zijn heupen kreeg, leidde dat niet zelden tot verpletterende muziek. Zoals dit: de Sex Schon mix van In Flagranti's Nonplusultra. Nasty noise, zieke synths, brakende bassen en sexy stemmen zorgen samen voor een ultra-dirty-dancefloor-destroyer. Vlek op vlek (op vlek op vlek). Al gooi je er een hectoliter Vanish Oxi Action overheen, dít gaat er noooooooit meer uit!

LISTEN&LOAD: Nonplusultra (Sex Schon mix) - In Flagranti
INFO: In Flagranti on Myspace

LES

Je hebt DJ's en je hebt DJ's: moet je hier (KLIKKERDEKLIK) eens zien hoe Erol Alkan de Eurythmics-hit Sweet Dreams binnenste buiten keert om daarna via een krankzinnig uit de bocht gierend intermezzo bij Justice uit te komen. KIJK, dat is nou DJ'en!

INNERLIJK

Mocht die gast in je luie stoel na acht minuten Middleton toch schouderophalend opstaan om vervolgens met droge ogen te beweren dat hij/zij nog steeds geen schoonheid in dance ontdekken kan, heb je de keuze uit twee dingen: 1. inspecteer zijn/haar schedel minutieus totdat je dat gaatje in zijn of haar hoofd gevonden hebt (en daarmee ook de verklaring) of 2. dwing uw gast - desnoods kwaadschiks - opnieuw , met koptelefoon en al, in die luie stoel te gaan liggen en zet dan deze op. At les van Innerzone Orchestra: één van de vele sideprojects van dance-genie Carl Craig. Hij is sowieso al bijna hoofdelijk verantwoordelijk voor het feit dat het dancedomein tegenwoordig óók plaats biedt aan innerlijke beschaving en zelfs eruditie! Dankzij Carl dus.

Als je nog zeven en een halve minuut over hebt, hoor je het hoe en waarom. Eigenlijk wordt het bewijs al in de eerste minuten geleverd, aan de hand van een op haar tenen tippelende pianoproloog. Maar het mooie is: the best is yet to come! Craig en kornuiten trekken de track hierna langzaam op gang. Fuseren vervolgens de flair van jazz met het dwingende van dance. Aangevuld met geluiden en geluidjes die ze van de maan gepikt moeten hebben. Kan niet anders. En die gast in die stoel? Tsja, als deze meneer of mevrouw nu nog niet overtuigd is, rest je helaas niets anders dan met een héél bot mes zijn of haar oren af te snijden... Nou ja, of gewoon maar vrede sluiten met de gedachte dat smaken verschillen. Up to you (;

LISTEN&LOAD: At les - Innerzone Orchestra
INFO: Carl's orkest op het web

Apegapen

Omdat ik tijdens (logisch) en na (vreemd) mijn vakantie niet aan het miksen ben toegekomen, terroriseer ik jullie, de zo zeer gewaardeerde lezers, met werkstukken van derden. Profi's! Mijn favoriete profi's zelfs. Anders gezegd: hier is deel drei van Heroes of Campingdisco (klik voor part 1 en 2 hier en hier). En jawel, driemaal is inderdáád speechsrecht! Want zie en hoor hier een onversneden classic! In mijn boek tenminste. Luister naar de vijf jaar (en drie dagen) oude set die Tim Deluxe voor het onvolprezen BBC Radio 1-programma Essential Mix in elkander draaide. Tim was toen Timmy. Net opgedroogd, nog lang geen 'naam'. Deze set van exact twee (!!) uur bracht daar resoluut verandering in. Het werd de katalysator die tiener Tim in no time van een nobody tot een somebody maakte.

Ik herinner me nog heel goed dat ik Tim's masterpiece vijf jaar geleden van de Slsk-bodem viste en vanaf minuut één tot en met minuut honderdtwintig onafgebroken heb zitten luisteren. Met open mond, schuddend hoofd en tappende voet. GE-WEL-DIG! Zo'n extreem lekkere commerciele house- en clubset had ik nog nooit gehoord. Nog steeds niet. De vloer gaat in de fik! Deluxe zorgt met de juiste plaatjes op het juiste moment steeds voor de juiste sfeer.

...hele clubs aan het huilen...

Welke plaatjes? Voor een uitvergroting van de tracklisting klik je de pic, maar ik wil het graag voorzeggen hoor. Want wat dacht je van Two Months Off en Days go by? En van Silver Screen Shower Scene en French Kiss? Of van Tim's eigen, in Reunion-kringen zéér bewierookte, riemiks van Layo & Bushwacka's Love Story? En van Airgrace van Jose Nunez dan? Géén poezenplas menson! Geen poezenplas... En hoewel Timmerman het beste voor het tweede uur bewaart, bewaar ik de mooiste herinnering aan de opener: Some much love to give van DJ Falcon en Daft Punker Thomas Bangalter. Ik hoorde 'm voor het eerst op deze miks en was op slag verliefd. Als een BLOK viel ik voor dit feelgood-anthem. Zo up. Zo lief. Kan er nog steeds niet bij dat het eindeloos repeteren van één enkel regeltje zoveel fantastische vibes kan veroorzaken (volgens de overlevering kreeg deze track destijds op Ibiza hele clubs aan het huilen).

Enniewees, (very) long story short: dit superdeluxe Deluxe-ding parkeert je gegarandeerd twee uur lang in de house-hemel. Ja, twee uur is lang. Maar ze vliegen voorbij. En ik ook!

LISTEN&LOAD: TIM DELUXE - BBC Radio 1 Essential Mix (08/09/02)
INFO: Tim Deluxe on the web
Highly recommended!

Heroes of Campingdisco

Of ik iemand blij heb gemaakt met de full size DJ-set van Erol Alkan (click) weet ik niet, maar het bracht mij in elk geval op het idee om zo nu en dan eens sets te laten horen van mijn favo-DJ's. En omdat ik 'van de rubriekjes' ben, heb ik meteen maar een naampje voor deze nog prille reeks verzonnen: Heroes of Campingdisco!

Onder die noemer hoor je hier de DJ-set die Riton vorig jaar verzorgde voor het Britse radiostation KISS. Riton dus: hero numero duo! Riton is Henry Smithson uit Newcastle. Een dertig jarige bloedbroeder van hero numero uno, Erol A. Dikke maatjes ook met Soulwax, met wie hij momenteel een krautrockalbum aan het opnemen is. Zeggen de wandelgangen. Ondanks de verwantschap is Henry-dear zeker geen kloon van z'n matties. Natuurlijk, ze wonen in dezelfde alternatieve wijk van Dance City, maar Riton is minder rock en meer bieten. Zeker in zijn DJ-sets. Dát hoor je hier. Sublieme platenkeuze. Scherp en schurend. En verbluffend hoe hij je meteen al met de eerste plaat binnen een minuut of twee in de mood krijgt. Big up!

LISTEN@LOAD: KISS 100 (26-11-06) by Riton
INFO: Riton on Myspace