Late nite posting; tsja, ik was er ook weer eens uit. Was erg leuk. Weet je wat óók leuk is? T.Raumschmiere's E. beluister hieronder een piepende en knorrende electrotractor, in het verlengde van Mister T's Monstertruckdriver. Kennen we wel, ofnie? Ik bedoel maar. Hierrrrrrrrr méér van dat. Dus dan zeg ik, voor het eerst in Nul Acht, HET woord: ALPHA! Say What? ALPHA!
LISTEN&LOAD: E - T.Raumschmiere
INFO: WWWRaumschmiere
Helse plaat hoor, die E in de previous posting; alleen had 'ie natuurlijk eigenlijk veel eerder in de avond cq. ochtend op de set list moeten staan. Als er nog enkele uren vloervertier voor de boeg lag vooral. Maar nope, die zijn verstreken. Nú komt King Chill aan de beurt. En hij heeft z'n hele hofhouding mee, bestaande uit de Sir Smith en Mister Mudd. Bekende camping-gasten, want deze lakeien leverde alweer een tijdje terug de easy pieces Vegetable Square en Shulme af. En zeg maar NEE, dan krijg je er... DRIE (poep aan je knie). De derde heet 24/7. Jeutje: 3 + 24/7... Zulk een cijferbrei is niet aan mij besteed. Daarom leun ik maar rustig achterover om dit briesje door m'n oren te laten waaien. Da's sowieso beter op dit tijdstip...
LISTEN & LOAD: 24/7 - Smith & Mudd
INFO: Smith & Mudd & Net
BOVEN KLIKKON!
Onze nimmer versagende line up-hunter Smoke Bruijs kondigde het gisteren al aan: het zou namen gaan regenen! En ja hoor, vanochtend jeux-de-boulede hij de eerste vangst per sms de camping op. POEI! Wij gingen er van spinnen. Smook niet; die begon te brommen. Budubudubudubu... Was nog niet helemaal tevreden, zoveel werd duidelijk. Maar dat komt goed en het is bovendien te begrijpen. We hebben het hier immers over een doorgewinterde LL-watcher; iemand die zich niet laat foppen door door zo'n openingsoffensief. Die is ervaren genoeg om te weten dat van de huidige twintig toppers minimaal de helft het polderparadijs nooit van binnen zal zien. Dan dus ook ging polderpolonaise. Dan brom je.
...mijn head-first-snoekduik op een betonnen vloer ...
Klopt. Wie verwacht dat deze LLLine up stand houd, is inderdaad zijn eigen teleurstelling aan het organiseren. Toch hangen we de slingers op! Maar dat komt alléén maar omdat we zo'n leuke collage hebben gemaakt, waarin (éven zoeken) onze favo's zijn verwerkt. Moet je wél eerst de pic klikken, tenzij je bionische ogen hebt natuurlijk. De kans is echter groter dat u wel wat beters te doen heeft. En bovendien heeft u vermoedelijk zo rond het einde van uw lagere schooltijd de passie voor schaar en lijm ingewisseld voor meer adolescente interesses; zoals de meeste gezonde mensen. En dáár wringt nou net de schoen! Sinds mijn head-first-snoekduik op een betonnen vloer (nadat Smoke Bruijs mijn handen achter mijn rug had vastgebonden en me daarna liet struikelen) heb ik problemen met mijn knip-en-plak-klier. Ernstige problemen. Die groeit sindsdien nog maar héél traag. En zodoende heb ik een zwáre vorm van plak-en-knip-ontwikkelingsachterstand. Dús zit ik nu pas in de knutselfase! Erg he? Och, het is slechts één van de vele aandoeningen die ik aan die val heb overgehouden...
Oeps, bijna vergeten: de LLLine up! Hierboven in de pic dus de campingfavo's; hieronder één van hen in audio: Jamie Lidell, in ze miks.
LISTEN&LOAD: A Little Bit Of Feelgood (Mondkopf remix) - Jamie Lidell
INFO: Jamie Lidell op het Web
Spuit 11-alert! Heul actueel gaat deze entry niet worden; dat u later dus niet komt klagen. Ter tafel ligt namelijk een jong belegen dEUS-deun. En dat ensemble heeft alweer een week of wat een fonkelnieuw alboem in de etalage liggen. Daarvan deden er al twee (telt u mee? 1 en 2) de camping aan. Nu we er aan denken: waarom heeft onze Reunion-posse die eerste, Popular Culture, nog niet doodgeknuffeld? Snapiknie! Deze lalalalalal-ballade van His Royal Coolness T. Barman lijkt wel exclusief voor onze getogethers gecomponéérd! Maatwerk. Gevalletje groepshug hoor. Maar ja, misschien komt dat nog (of is het al zou en ben ik weer eens de laatste tegen wie het verteld wordt).
...gemene moves...
Rewind. Terug naar de spuit 11-plaat: Sun Ra in de riemiks van Jagz Kooner. En inderdaad, dat is dezelfde knoppendraaier die hier eerder Big Man Y's Kom-van-die-hill-af-track (dawas de dEUS-intercity If you don't get what you want) in een rave-pakje hees. Kennelijk had de Kooner Kid zo'n setje dubbel, want ondergaand hoor je dat ook Sun Ra in de verkleedkist mocht graaien. Ziet er geweldig uit; klinkt nog beter! Kijk 'm dansen. Die gruizige Grizzley-rocker heeft opeens een paar gemene moves!
LISTEN&LOAD: Sun Ra (Jagz Kooner remix) - dEUS
INFO: DEUSCOM
Slechts zeer spaarzaam wordt door jullie, Reunisten, gebruik gemaakt van de speciaal voor dat doel opgerichte categorie 'Je vroeg er om'. Da's zeg maar de verzoekhoek van de camping. Waar je plaatjes aanvraagt dus; of gewoon de groeten doet, mag ook. Maar nee hoor, u denkt waarschijnlijk: 'Hallo, het is jouw hobby, wees blij dat ik af en toe lees!' En u heeft gelijk. Maar dan is daar altijd nog BroSmo. Die ouwe reus kent genade en speelt het spel mee. Dat leidde in de comments onder deze posting tot een tipski over de nieuwe plaat van Shawn 'Lullaby' Mullins, een Reunion-classic uit de IJstijd. Fumaro vergat echter een specifiek nummer te vermelden (of had er geen), dus ritselde ik vluchtig door Shawn's alboem Honeydew, in de hoop Lullaby II tegen te komen.
...of zullen we maar gewoon de waarheid zeggen?...
En..., pardon..., dat was nou niet bepaald het meest verheffende kwartiertje van mijn leven. Zijn vast allemaal *kuch* groeiplaatjes, zullen we maar zeggen. Of zullen we maar gewoon de waarheid zeggen? Rechtdoor en zo. Ja, komtie: wat een overbodige verzameling waardeloze, weke wannabe-Americana zeg! (...) Jeutje.., ooknieaardig. Gelukkig komt er nog wat. Dit! Op één liedje na: All in my head. Kiek, dat is dan weer een prettige; gewoon een gesmeerde popsong, die dat ook zijn wil. Is belangrijk hoor, jezelf zijn.
LISTEN&LOAD: All in my head - Shawn Mullins
INFO: Shawwwn Mullinzzzzzzzz
Van de Britse dancebladen die hier op de camping in de leesmap zitten, is MixMag één van de oudste en misschien wel de beroemdste. Inhoudelijk daarentegen niet de allerbeste (soms een ietsiepietse teveel Ibiza-onderbroeken-gehalte, voor onze smaak). Maar MixMag is desondanks essential reading. Dit vanwege de elke maand meegesealde miks-CD's. Want die zijn dan wél weer van hoog niveau. De Groten der Aarde draaiden bijna allemaal al eens een dingetje voor MM in elkander. Nievoorniks natuurlijk; er staan namelijk himmelhochjauchzende recensies en kritiekloze interviews tegenover.
...géén ijsje kopen...
Tsja, is óók wat waard. Die gedachte was kennelijk tevens bij Tiefschwarz opgepopt, want hun handtekening staat op het gebakje van de maand Juno. En goed... GOED dat 'ie is! Gooi ogenblikkelijk uw spaarvarken van de Eiffeltoren, ren naar beneden, raap 8 Euri nog wat op en hink-stap-spring vervolgens naar de kiosk om de hoek. Neen, géén ijsje kopen; de MixMag! De pegels heb je nodig voor de 13 perfecte dancedeunen van de diepzwarte broers. Geen zwakke track te vinden. Dus bijna een willekeurig pick, ondergaande vedergewicht van Loco Dice.
LISTEN&LOAD: Tight Laces - Loco Dice
INFO: Tiefschpace
Nadat Ash's wervelwind me naar alle waarschijnlijkheid een gepeperde speeding ticket bezorgd heeft, kwam ik (herstel: mijn voet) weer een beetje tot rust toen kort daarna ondergaande powerpopper aan de beurt was (remember de GITAAAAAARMUZIEK Miks?). Hier zitten ook gitaren in, maar vergeleken met Lose Control is dit natuurlijk peuterspeelzaalpop. En daar is toevallig helemáál niks mis mee. Sterker nog: ik denk dat ik Super Deluxe's hartebreker op mijn postzegel-sized studentenkamer in 030 toch al snel zo'n 386 keer een spin heb gegeven. En van die 386 minstens 269 keer heel hard zat mee te zingen. En van die 269 naar schatting 111 keer de air guitar ter hand nam. En van die 111 precies 36 keer niet door had dat er iemand binnen kwam. En van die 36 volgens mij 18 keer veel geld bood om het stil te houden. En van die 18 minimaal 9 keer als reactie juist veel geld aangeboden kréég als ik She came on nog een keer zou opzetten. En van die 9 zeker weten 9 keer voorstelde om in natura te betalen. Hoeveel keer dat bevestigend werd beantwoord...? Zo-hey... Brings back memories.
LISTEN&LOAD: She came on - Super Deluxe
INFO: SuperSpace
Zat net in de auto, lekker lege A4; komt déze voorbij! Le-vens-ge-vaar-lijk. Helemaal met een thuiskomertje op rechtsvoor. Naja, het ging hard en het ging goed, gelukkig. Maar wat is dat toch met Ash; dat je plotseling een heavy foot hebt? Hier en nu en tóen ook al. Pedal-to-the-medal-moezika dus. De eerste 20 seconden zeggen genoeg. Devastating!
LISTEN&LOAD: Lose control - Ash
INFO: WWWASHHH
Even over Minimal. Hoewel we onszelf hier op de camping tot de aanhangers rekenen, hebben we er soms ook wel iets op aan te merken. Dit betreft dan hoofdzakelijk de duur van veel minimal-werkstukken, want het lijkt wel alsof het wettelijk verplicht is dat deze platen tien minuten (of langer) moeten duren. En aangezien het genre zwaar leunt op repetitie en - tsja - minimalisme kan dat op de Schaal van Opwinding zo nu en dan tot uitermate lage scores leiden. Tenzij de top ten tonele verschijnt. Dán kan het niet lang genoeg duren! En dat is gelukkig van toepassing op het ondergaande Bedrock van The Cheapers. Zonder buiten de oevers van het genre te treden, lukt het deze Duutsers om onze oren de vólle acht minuten (eu, 2 minutes short!) bij de les te houden; ondermeer door electronisch slagwerk en een handgespeelde xylofoon (?) te verweven in een verslavend percussie-patroon. Not cheap at all!
LISTEN&LOAD: Bedrock - The Cheapers
INFO: Cheap Myspace
Hoe hot Hot Chip is, hoeft hier niet nog eens te worden uitgelegd. Dan volstaat deze recap van previous postings op Campingdisco. En daartussen vind je deze riemiks van HC's One Pure Thought. Daar was niks mis mee, behalve dat het een bastaard-ding bleek te zijn. Met andere woorden: niet geautoriseerd door de Britse outfit zelf. Het ondergaande tweetal bewerkingen van One Pure Thought heeft die status wél. Je hoort Supermayer (die er een kosmonautische wonkyponky-twist aan gaven) en de versie van Toddla T (waar het er bepaald heviger aan toe gaat). Onderling sterk afwijkend, maar beiden zeer de moeite waard. De goedkeuring van Hot Chip hadden ze al en bij deze óók van Hot Camping! Nu nog de uwe. Nou?
LISTEN&LOAD:
One Pure Thought (Supermayer remix) - Hot Chip
One Pure Thought (Toddla T remix) - Hot Chip
INFO: Chips op het Net
DIT moet je horen. House uit de hemel! En hou je niet van house, dan zórg je maar dat je er van gaat houden! Nee, dat is onaardig. Ik bedoel natuurlijk: deze plaat zorgt ervoor dat je er van gaat houden. Want, this is huge. Het gaat om Stay out all night van Josh Wink. De GROTE Josh Wink, that is (flashback). Hij katapulteert hier een jacking house-raket door de dampkring: nokkievol funk, groove en classic house. En met een vleugje acid worden de puntjes op de i gezet. Zó mooi, zóveel beheersing. Voor wie een short cut to XTC zoekt, zijn de checkpoints: 03 minuut 28 - 03 minuut 54. MASSIVE! En een foeking Future Reunion-classic bovendien.
LISTEN&LOAD: Stay out all night (organ mix) - Josh Wink
INFO: WINKWEB
Dinsdag gehaktdag, dus zeg maar dag tegen Trash van The Whip in de Chewy Chocolate Cookies-riemiks. En zeg dan meteen ook maar dag tegen je oren, want wie deze plaat op standje tien tot zich neemt, mag binnenkort op een cursus gebarentaal. Zó verwoestend hard, ja. Mochten er desalniettemin thrillseekers zijn die zich vrijwillig voor dit staaltje auditieve harikiri aanmelden, dan horen zij hier hoe dezelfde knoppendraaiers die met hun slachting van Idealistic onlangs nog een vermelding als Future Reunion-classic incasseerden, het van geboorte toch al niet zachtzinnige Trash tot een nóg gruwelijker monster maken. Extréém gevaarlijk, maar ja; dát is voor een enkeling juist een aanbeveling. Wie durft? Wie-o-wie?
LISTEN&LOAD: Trash (Chewy Chocolate Cookies remix) - The Whip
INFO: Whipweb
Na een periode van een zekere animositeit sloten Coldplay en yours truly kortelings weer vriendschap. En ik begin me zolangzamerhand af te vragen of ik in de jaren dat Mister Martin en de zijnen hier buitenspel stonden niet ongelooflijk veel goeds gemist heb. Single Violet Hill kickt me daar toch een partijtje S zeg... Poei! En dan vooral de riemiksen. Eerder hoorde je al de interpretatie van de Cryptonites ; hier en nu volgt er ééntje die als The Cold Cut-riemiks door het leven gaat. En opnieuw is het resultaat geen poezenplas! Hoezo salon-pop? Hier worden de mouwen opgestroopt; hier staan de poten in het bluswater! Nope, geen tere ziel in zicht, wat dan weer niet moet worden uitgelegd als een aanval op tere zielen. Ik reken zelfs meer dan één tere ziel tot mijn vriendenkring, maar dat geheel terzijde. Coldplay is weer een regular op de camping, en dát vieren wij!
LISTEN&LOAD: Violet Hill (The Cold Cut Remix) - Coldplay
INFO: Coldplay.Com
HALLOHO! Mag ik uw onverdeelde aandacht voor John Frusciante pls? Ondanks de verlammende lengte van deze posting. Echt, dat verdient deze snarenridder van de Red Hot Chili Peppers. In de luwte van de blikvangers Kiedis en Flea zorgt hij namelijk voor de moezikale brille in het Red Hot-repertoire. Het is vooral Frusciante, die de Peppers van hun beste tracks voorziet. En eigenlijk is dat opmerkelijk. Tenminste, als je zijn vroege solo-werk als referentiekader hanteert. Dat is andere cake! En niet zo’n klein cakeje ook. Zo was er Niandra LaDes & Usually Just a Tshirt, uit 1994 (en uitgebracht in '99): een bijna pijnlijk persoonlijke plaat vol maniakale songs. Nou ja, songs… Eerder expressionistische gitaarschetsen, met hier en daar wat krassende vox. Zo'n typisch geval van hate-it-or-love-it. Hier op de camping konden we er wel wat mee, vanwege de soms angstaanjagende bezetenheid van een aantal nummers. Duivelsverzen, zou je ze ook kunnen noemen; waarbij de duivel de gedaante van Hare Majesteit Heroine had aangenomen. En zo heel af en toe viel er ook wat te lachen. Onbedoeld, weliswaar, maar houd je gezicht maar ‘ns in de plooi bij een songtitel als ‘Your pussy is glued to a builing on fire’…
...heerlijk driftende rocker...
Eén ding was duidelijk: in z’n uppie bleef Frusciante mijlenver verwijderd van de hitgevoelige Peppers-propositie, die hij aanleverde nadat de Pepperoni's 'm later weer in genade aannamen. Denk dat de duivel was uitgedreven -iets wat door een smaldeel freakfanaten overigens zéér werd betreurd. Bad luck. Ze zullen vermoedelijk moeten blijven rouwen, want de gitarist lijkt definitief met zijn demonen te hebben afgerekend; getuige ook zijn recente eenmansuitingen. Vergeleken met vroeger zit John solo tegenwoordig aanmerkelijk dichter op de huid van de Peppers. Dat hoor je hier, op het samen met een zekere Josh Klinghoffer geschreven Afterglow: een ongemeen spannende en heerlijk driftende rocker, met precies het juiste evenwicht tussen de populaire pep van de Peppers en de latent aanwezige madness uit zijn drugs-days. Laat deze niet passeren, laaidies & Gents!
LISTEN&LOAD: Afterglow - John Frusciante & Josh Klinghoffer
INFO: John's Web
Keep on koffering! Blijft immers een heule fijne hobby. Zéker zolang er zulke behaaglijke kopietjes in omloop zijn als het hier behandelde hitje van toen. Remember de Blow Monkeys? Een one-hit-wonder uit de eighties, die met het aanstekelijke Digging Your Scene hun fifteen minutes of fame kwamen innen. Nadien natuurlijk nóóit meer iets van gehoord. Tot vandaag, want de gelegenheidsformatie Ivy (hobbyproject van één van de Fountains of Wayne-leden) pakte onlangs de spade en digte Digging Your Scene op uit de vergetelheid. Het liedje werd vervolgens onder de douche gezet, ingezeept, afgespoeld, haren gekamd en van een nieuwe garderobe voorzien. Uit de zomercollectie. Licht, luchtig, leuk.
LISTEN&LOAD: Digging Your Scene - Ivy
INFO: IvyWeb
Irritant he? Die vervelende figuren die je van alles willen aansmeren. Van die hijgerige types, zonder sensitiviteit voor hun omgeving. Zeurderig, drammerig. Én maar pushen. Alsof je zelf niet kunt bepalen wat goed voor je is. Nou..., aangenaam, ik ben er zo-eentje! Want your very own stalker duwt bij deze twee tracks onder uw neus, die hier nog maar kort geleden in de etalage werden gelegd: Rafale's Rock it, don't stop it en de Chewy Chocolate Cookies Remix van Digitalism's Idealistic. Is daar een verklaring voor? Aber ja! Beide platen zijn na extended listening (en LOUD listening ook) gepromoveerd tot de Orde der Future Reunion-classics. En dat betekent dat ze een grote kans maken op een spot in de setlist van onze toekomstige gatherings. Dat durf ik wel aan.
...'Komt 'ie? Komt 'ie? Ja? Oeaaaaa'...
Dit tweetal heeft genoeg springstof om elke dansvloer te laten exploderen. Ze zijn bruut, wreed en in your face. Rock it, don't stop it excelleert op het gebied van de opbouw en de acceleratie. Steeds sneller, steeds wilder, steeds beter; eindigend in een uitzinnige, Underworldly acid-extravaganza. De Idealistic-riemiks dankt de promotie aan de extreem effectieve inzet van uitgestelde extase. U weet wel. Zo van: 'Komt 'ie? Komt 'ie? Ja? Oeaaaaa... Nu dan? Nee, ja... YIHAAAAAA!' En dat dan een keertje of tien. Dynamiet! Naja, we zullen het wel voelen, op de volgende Reunion. Hoewel de postings nog ergens helemaal bovenin de archives drijven (hiero en daaro, knallen we ze ondergaand gewoon weer in de rebound; klantvriendelijk als we zijn. Maar dan wél uit je pannenkoek gaan he, straks!?
LISTEN&LOAD:
Rock it, don't stop it - Rafale
Idealistic (Chewy Chocolate Cookies Remix) - Digitalism
INFO: Rafale & Digitalism @Home
De geluidskwaliteit is van voormalig DDR-niveau, maar toch vraag ik uw aller aandacht voor ondergaande aanbieding. Je hoort Radiohead's Creep in een live-uitvoering van... PRINCE! Ik bedoel maar, dan doet het hifi-gehalte er even niet meer toe. Zo vaak gebeurt het namelijk niet dat Prince zich in koffer-country begeeft. En áls 'ie al zulke uitstapjes maakt, richt hij zich meestal op de soul- en funkgeschiedenis. Slechts zelden zul je de Paarse Kabouter een white-man-rock-song horen spelen, zoals hier. Kanonnen, dat doet 'ie dan ook meteen onvoorstelbaar goed hoor. Z'n studiowerk sucks, al jaren; maar zet 'm op een podium en hij knikkert iederéén knock out! Wat een geweld... Creep, creep hoera!
LISTEN&LOAD: Creep - Prince
INFO: Prince op het net
We lezen Pogo bij 'artist' en Alice onder 'track'. Heel veel meer gegevens krijg ik niet aan de oppervlakte. Behalve - en daar gáát het om - dat dit sprookjesachtige miniatuurtje bijna in het geheel is opgebouwd uit samples van de tekenfilm Alice in Wonderland uit 1951. Ingenieus ten eerste en ten tweede ook gewoon erg goed! Net als de bijbehorende clip, die je ondergaand eveneens kunt oprapen. Poei. Denk zomaar de informatie-schaarste rond deze pas 19-jarige figuurzager uit Australie zéér snel zal zijn verdwenen.
LISTEN&LOAD: Alice - Pogo
INFO: Pogo on Youtube (video)
Lang geleden is het alweer, dat er nominees waren voor de rubriek 'an introduction to...'. Er viel in de tussenliggende tijd natuurlijk voldoende te introduceren (bijna dagelijks zelfs), maar het motief daarvoor is negen van de tien keer het liedje in plaats van de band. En hier vragen wij dus in eerste instantie aandacht voor..., precies, De Band. Enniewees, tot zover de inleidende beschietingen; óver naar het voorstelrondje. Lezer meet Ratatat, Ratatat meet lezer. Voor wie ze nog niet kent: Ratatat is een duo uit de Grote Goudrenet, bestaande uit gitarist Mike Stroud en toetsenist/producer Evan Mast. Studiemaatjes. Aanvankelijk maakten ze muziek onder de naam Cherry, vanaf 2004 als Ratatat.
...fascineren, verwonderen en verleiden...
Onmiddellijk na het verschijnen van hun debuut 17 Years wist het tweetal de ogen (en oren) van de geleerde pop-pers op zich gericht, met juichende kritieken tot gevolg. Kon ook niet anders. Ratatat deed namelijk dát wat tegenwoordig nog nauwelijks is waar te nemen: ze voegden iets toe! Een eigen geluid. NIEUW. En dat niet alleen. Het was nog goed óók. Ratatat huwde hip hop-ritmes met een onalledaags gebruik van de electrische gitaar. Kansloze combi op papier, een spetterende love affair in de praktijk. De instrumentale composities van Stroud en Mast fascineren, verwonderen en verleiden. Toen (17 Years en Wildcat) en nu (Mirando en Shiller) nog steeds. Aangenaam kennismaken.
LISTEN&LOAD:
17 Years
Mirando
Shiller
Wild cat
INFO: WWWRATATAT
Padded Cell is een zogenoemde artist's artist; wat zoveel wil zeggen dat deze act door collega-knoppendraaiers zo'n beetje heilig wordt verklaar, terwijl het grote publiek geen sjoege geeft. Naja, béétje overdreven misschien, maar Padded Cell verdient in elk geval veel meer fame dan hun huidige verblijf in Obscuria. Dit vanwege hun fabelachtige visie op electronische dansmuziek.
...in een rechtvaardige wereld, tenminste...
Op het eerste gehoor wijkt de Britse brigade overigens niet eens zoveel van het gangbare aanbod af. Wie PC's organische geluid echter aandachtig en frequent beluistert, ontdekt al snel de diepte en de inventiviteit; en begrijpt bovendien waarom vakbroeders ze zo fantastisch vinden. Als Padded Cell zulke weelderige, bewustzijnsverruimende platen als ondergaande Triple X Sindrome blijft uitbrengen, volgt de wereld vanzelf (in een rechtvaardige wereld, tenminste).
LISTEN&LOAD: Triple X Sindrome - Padded Cell
INFO: Padded Space
Na de - excusez le mot - VETTE Agoria-stamper van vanochtend vroeg, nu een zondags zalfje om uw oren weer enigszins te repareren. Het is een genre dat hier weinig voor het voetlicht treedt, maar waar we niettemin erg van kunnen genieten. Ambient is dat. En dit dus ook: Seed van Brael And Tokyo Bloodworm. Briljante bandnaam om te beginnen. En behalve daarmee plezieren ze ons tevens met hun moezikale trouvailles, die, zoals het ambient betaamt, alle conventies van de traditionele rock-kaders omzeilen en grenzen laten vervagen. Ongeveer nét zo vaag als voorgaande zin. Gewoon uw mind open zetten en Seed binnen laten. That will do it...
LISTEN&LOAD: Seed - Brael And Tokyo Bloodworm
INFO: Brael And Tokyo Bloodworm And Myspace
Ach, het mag dan zojuist misschien wel zondag zijn geworden; de gevoelstemperatuur is nog gewoon saturdaynight fever hoorrrrrrrr! Si, de Campingdisco is on fire. Full on freakazoid. Dit danken we aan De Technotovenaar. AGOOOOOORIAAAAA! Mais oui: de hogepriester is in het huis! Wat kan die man toch furieus tekeer gaan. Vannacht brengt hij zijn Code 1026 tot ontploffing. En niemand blijft ongedeerd bij deze vernietigende fleurfiller. Een techno-kathedraal! Kathedraal ja. Luister maar, dan begrijp je wat ik bedoel. Draai 'm HARD. Toegegeven, dat advies wordt op deze plek nogal vaak gegeven, maar dit keer dringender dan ooit. Oh ja, wees ook geduldig: Code 1026 neemt namelijk een lange aanloop. Maar geloof me, daar is over nagedacht. Geen instant allemansvriend; tóch een zeer serieuze kandidaat voor het Future Reunion Classic-vignet.
LISTEN&LOAD: Code 1026 - Agoria
INFO: Agoria op het web
Mooi. Speciaal. Geluk. Goed.
LISTEN&LOAD: Be my baby - The Ronettes
INFO: The Ronettes in de Hall of Fame
Alweer lang geleden kregen we bezoek van Paul Weller, wiens Kosmos was bewerkt tot een ongenadig hard trippend psycho-beest. Alsof je trommelvliezen én hoornvlies in LSD gedrenkt waren; zó wild werden de zintuigen destijds heen en weer geschud. Moest je van houden. Én tegenkunnen. Goed nieuws voor hen die zojuist hevig JA knikten, want Kosmos returns. Maar óók goed nieuws voor de nee-schudders van daarnet. Deze Kosmos-riemiks is namelijk iets voorzichtiger. Goed opgevoed, zeg maar; deze weet wanneer 'ie moet stoppen. Is 'ie daardoor ook meteen van de saaie? No sir, no mam! Weller's space shuttle is van zichzelf al zo'n enorm triptalent, dat zelfs een milde behandeling nog voldoende is om z'n passagiers sterretjes voor de ogen te bezorgen. All aboard!
LISTEN&LOAD: Kosmos (Dreamtime mix) - Paul Weller
INFO: WWWeller
Mexicaanse indie anyone...? Pardon? Extra guacemole? Ah..., nou, op zich kan dat, maar ik zou het niet aanraden; niet goed voor je CD-speler. Niet goed! Jaja, humor om te lachen menson. On topic dan: Chikita Violenta zijn de wegberijders van de contemporaine alternative rockscene in Mexico. En dat is nou niet echt een natie die buiten de eigen eigen landsgrenzen een omvangrijk track record heeft opgebouwd. OK, Los Lobos schiet me spontaan te binnen, én de Zangeres Zonder Naam natuurlijk; maar verder..., blanco. Héél misschien gaat Chikita Violenta daar een héél klein beetje verandering in brengen. Ze bakken snappy songs, die zowel tegendraads als toegankelijk zijn. Knap. Of het genoeg is voor een ticket to Pan-Atlantische podia, zal moeten blijken. Maar dat ticket to Campingdisco zit in de pocket.
LISTEN&LOAD: Chikita Violenta - Laydown
INFO: Chikita Violenta on Myspace
Het subgenre 'Shoegazers' is hier op de camping al met een zekere regelmaat onderwerp van gesprek geweest. Vaak naar aanleiding van postings over Ullie Schnaussie of M83, want hun soort is in ruime mate schatplichtig aan deze stroming, die eind tachtig/begin negentig furore maakte in de UK. De Shoegazers waren overigens bepaald geen zonnetjes in huis. 'Lachen doe je maar in je eigen tijd', zo luidde het credo. En zo klónk het ook; vanwege de kamerbrede geluidstapijten van multigelaagde gitaarwaaiers en topzware synths, overspoeld door extreme echo's en veelvormige effecten. Beroemde schoenenkiekers waren ondermeer My Bloody Valentine en Slowdive; en die laatste hoor je hieronder, met de Reload-riemiks van In Mind. Get set voor tien massieve minuten shoegaze in space!
LISTEN&LOAD: In Mind (Reload remix) - Slowdive
INFO: Slowwwdive
Nog snel een late-nightertje, want dát tijdstip is de natuurlijke habitat van dit ding. The Vamp van Outlander was aan het begin van de nineties namelijk een geheide hit in het housecircuit. Clubbers werden crazy wanneer deze vintage vloervuller op de decks belandde. Zo-eentje voor de handen omhoog. Een party-people-lieveling. En terecht! The Vamp (hier in een miks van Andre Dalcan) herbergt álles wat house opwindend maakt. Nou ja, alles... Veul in elk geval. Zoals de old skool piano, de brute bassline, de verleidelijke lady-samples en boven alles de zoeperstrakke biet, die je van meet af aan in gijzeling neemt. Late night delight dus, geen ontbijtbeleg. En dat 'ie HARD moet goes without saying...
LISTEN&LOAD: The Vamp (Andre Dalcan edit) - Outlander
INFO: Outlander on Discogs
Arcobaleni is het imponerende debuut van de Italiaanse knoppendraaier Spada. Een plaat vol hypnotiserende bellen en golvende geluiden. En een warme plaat vooral! House als een electrieke deken; voorverwarmd. Daar stap je maar wat graag in. Enige probleem is dat je hierbij dan weer niet wil blijven liggen. Waddanwel? Juste: dansez maintenant! On y va.
LISTEN&LOAD: Arcobaleni - Spada
INFO: SpadaSpace
Op het oude LLReunion-blog werd Readymade FC al eens aan u gepitched. Toen aan de hand van Snow Lion, waarin Misses Feist figureerde. God knows why, maar vanavond moest ik opeens weer aan Readymade FC denken. En dan met name aan Simple Appareil; met afstand het mooiste noemmertje van hun uit Nul Zes stammende alboem Babilonia. Tenminste, dat was destijds het unanieme vonnis van de camping-jury en eerlijk gezegd nu nog steeds. Dat dankt dit instrumentaaltje hoofdzakelijk aan de geweldige opbouw. Simple Appareil trapt af met een vrij eenvoudig piano- en synthmotiefje. Niks aan de hand, denk je dan. Totdat na 32 secundo's de gitaar aanschuift. En even later de drums. Dan de bas. Daarna de blazers. En voor je het weet krijg je een complete muziekwinkel om je oren. Allemaal op weg naar een aanzwellende grande finale. Mooi menson!
LISTEN&LOAD: Simple Appareil - Readymade FC
INFO: Readymade FCWWW
Kofferlovers wakker worden! Hier is een naar de gezellige naam Fall On Your Sword luisterende outfit uit de U. S. of A., met een make over van Love is the drug. Roxy Music's origineel is natuurlijk niet te overtreffen, dus nam Fall On Your Sword een verstandige beslssing. Ze stripten de gelikte look en feel van Ferry totdat slechts de casco overbleef. En vervolgens bouwden ze de song eigenhandig op: schots en scheef, lekker ongepolijst. In elk geval leuk genoeg om over de schutting te gooien. Catch!
LISTEN&LOAD: Love is the drug - Fall On Your Sword
INFO: Fall On Your Sword On Your Myspace
Een quikie! Ter compensatie van dat achterlijk uitgebreide exposé hieronder. Nota bene over een liedje dat het niet echt waard is. Naja, dat laatste staat hier in elk geval niet ter discussie. Deze bewerking van Tiga's Far from home is misschien niet de meest actuele Digitalism-riemiks, maar wel één van de beste. Eigenlijk veel te goed voor een quikie, maar aan de andere kant: des te korter de tekst, des te sneller je 'm kunt draaien. Alvast wat Foreplay for Paradise.
LISTEN&LOAD: Far from home (Digitalism remix) - Tiga
INFO: Tiga's Home
Het kan verkeren (om maar eens een joekel van een open deur naar het hiernamaals te pegelen). Want tsjongejonge, het is wat… Wát is wat? Wat is er dan aan de hand? Nou, dit: gisteren ontdekte ik dat ex-lawaaimaker Chris Cornell zich in Nul Zes liet inhuren als leverancier van de titelsong voor de toenmalige James Bond-film. True, dat ik daar twee jaar na dato nog over begin is tamelijk twijfelachtig, maar nog niet half zo twijfelachtig als de wijze waarop de Soundgarden-man hier met zijn reputatie goochelt. Zeg nou zelf: een JAMES BOND-FILM! Heb geen idee hoe de hier ter tafel liggende rolprent uberhaupt heette, maar met elke combinatie van de woorden ‘live’, ‘die’, ‘spy’, ‘kill’, ‘man’, ‘gold’, ‘world’, ‘love’ en ‘inktvis’ maak je een goede kans op het correcte antwoord. Maar dat geheel terzijde.
...Sheena Easton...
Cornell als 007-componist dus. Kan dat? Mag dat? Hoewel het antwoord daarop eigenlijk zonder ook maar een seconde bedenktijd retour kan, koekeloeren we tóch even snel naar het verleden; opdat u een goed beargumenteerd oordeel kunt vellen. Bon. Wie gingen Cornell zoal voor, als moezikale Bond-genoten? Kómen ze: Shirley Bassey, Tom Jones, Sheena Easton, Tina Turner, AHA, Duran Duran, Sheryl Crow en Carly Simon (amongst others). Und? Past Chris daar tussen? Hijzelf vond waarschijnlijk van wel. En zijn boekhouder zeker. Dat is trouwens goed te verdedigen. Ik bedoel, op je twintigste wil je best nog wel met je statiegeldflessen onder de arm op en neer naar de Spar. Da’s niet eens onkoel, want materialisme sucks. Het gaat dan niet om geld. Neen, zingeving, innerlijke ontplooiing en spirituele rijkdom; dáár draait het allemaal om.
...de vijf nullen van 007...
Mmmmmm… Totdat je dit gedachtengoed vijftien jaar later met evenveel overtuiging inwisselt, als vroeger de statiegeldflessen. En ook dát is verklaarbaar hoor. Je kunt als 35-jarige de guerilla-oorlog met opgroeiende kindertuig héél lang volhouden, maar at the end sta je onvermijdelijk met een witte vlag te zwaaien en komt die nieuwe Playstation er tóch… En het mobieltje, de Blue Blood-jeans, de Cars-racebaan, de 3-liter-emmer Hagen Dasz, het arrangementje EuroDisney… Dan red je het niet met je statiegeld. Dus zeg je JA tegen de vijf nullen van 007. En zeg je JA tegen de artistieke voorwaarden. Je zegt JA als alle scherpe randjes uit je liedje onschadelijk worden gemaakt. JA, als de producer besluit dat de song pas af is als er een kudde strijkers overheen is gewalst... En stiekum hoop je dat jouw exceptionele skills als songwriter ervoor zullen zorgen dat je on speaking terms blijft met je moezikale geweten; ondanks die mainstream-metamorfose.
...bijten begint bij een gebit...
En verdoemd, zó is het in dit geval ook gegaan! Want You know my name is in veel opzichten een puike plaat. Indringend en urgent, zoals we Cornell kennen. Maar toch he... Tóch knaagt er iets. Nee wacht, juist niet. Knáágde er maar iets. Helaas-helaas. Bijten begint bij een gebit en laat nou net dát het gebied zijn waarop Chris in de moeilijkheden komt. Hoe bekwaam de compositie in beginsel ook is, het is en blijft een tandeloos ding. Helemáál als Soundgarden de maatstaf is. Maar in dit geval is de maatstaf family entertainment. Bloemkool. Voor jong en oud en elk wat wils. Dan is het dus vooral NIET de bedoeling dat Cornell eens ouderwets alle registers opentrekt. Jammer hoor... Het is allemaal de schuld van Bond; James Bond. Afknallen, die zielepoot!
Zo, dat was 'm. Lekker kort. Lekker belangrijk ook...
LISTEN&LOAD: You know my name - Chris Cornell
INFO: Cornell Dot Com
Zelden werden de kwellingen van opgroeiende jongens zo trefzeker in beeld gebracht als in Dave Edmunds’ Girls Talk. Met akelige precisie wordt hier de kern van het mannelijke tienerleven bloot gelegd. Het is de vraag der vragen; het meest afgrijselijke raadsel in het bestaan van een puberjoch: waar praten de meisjes over? Dát willen ze weten. Dát zorgt ervoor dat achter de facade vol bier- en brommerbravour eigenlijk uiterst onzekere en radeloze wezentjes schuil gaan. Wat zeggen de meisjes? En belangrijker nog: wat zeggen ze over mij!?
...meesterlijk melodieus...
Met Girls Talk vertaalt Edmunds dit lijden op sublieme wijze in een pocket sized teenage symphony. Hoewel… De credits zouden eerder Elvis Costello toe moeten komen, want hij schreef deze ontwapenende oldie. En dat hóór je. Het is een prototype van het werk dat Costello in het begin van zijn carrière afleverde: mes-scherp, onrustig en meesterlijk melodieus. Pop op z’n puurst!
LISTEN&LOAD: Girls Talk – Dave Edmunds
INFO: Costello.Com
Dan een plaat waarvan ik niet begrijp dat 'ie nog nooit een positie in de setlist van ook maar één van onze Reunions heeft verworven. Leidend voorwerp is Don't say nuthin van The Roots in de Kid Alex-riemiks: een 100% party-bom, die zich dankzij de wisselwerking tussen de zeldzaam foenky bassline van The Roots en het digitale vuurwerk van Kid Alex tot een ultrawrede vloervuller ontpopt. Deze gaat er vól in. Hard, heavy en haastig, geen genade! Dansen zal je, de euforie tegemoet. En? Schoppen we 'm de setlist op? Pls advise. Ennuh..., PLAY LOUD (als de mood goed is tenminste, andersnie).
LISTEN&LOAD: Dont say nuthin (Kid Alex remix) - The Roots
INFO: The Roots on Myspace
De namen van Nathan Fake en Apparat zijn beiden gedocumenteerd in de administratie van de camping. Fake mocht meer dan eens een proeve van bekwaamheid afleggen, terwijl Apparat de poort slecht één keer passeerde; met hun riemiks van Swayzak's Smile & Receive. Daarmee schopten ze het dan wél weer meteen tot een entry in onze Best Of Nul Zeven (BONZ)! Geen zwakke broeders dus, dit setje. Hieronder joinen zij hun forces, aan de hand van de Fake-track Charlie's House. Het resultaat is een spetterende mindbender, die de verkenners onder ons alle hoeken van hun verbeelding laat zien. Geloof me, dat zijn er véél. Je moest eens weten...
LISTEN&LOAD: Charlie's House (Apparat Remix) - Nathan Fake
INFO: FakeSpace
Fransoos Play Paul behoort al vele jaren tot de Franse (goh, verrassend!) dance-elite. En getuige ondergaande offering is 'ie niet van plan die zetel zomaar van de hand te doen. Breathe is een gespierde houser, die hier door Jan Driver nog eens extra wordt opgepompt. Geen plaat om de persen voor te stoppen, maar wél eentje om een minuut of wat heul hard op te gaan. Arriba, arriba!
LISTEN&LOAD: Breathe (Jan Driver remix) - Play Paul
INFO: Play Paul Punt Kom
Van een sidderend technotrio uit de vorige postings naar een vintage US-seventiespopper. Dat is even schakelen, maar dat bent u gewend. Bovendien duurt het niet lang voordat Terry Jack's Its been there from the start aan uw tranen begint te trekken; of in elk geval een brokje in de keel plant. Isnie erg hoor, gewoon efkes slikken...
LISTEN&LOAD: Its been there from the start - Terry Jacks
INFO: Jacks on Discogs
Carambole! Driebanden, wel te verstaan. Na de houseparels van Carl Craig en Audiofly X & Paul Harris hoor je hier nummer drie: Cable Dazed van de Invisible Conga People. En dat is meteen de mooiste in de reeks. Een helende en genezende danser met fluwelen vox en satijnen synths maakt alles rond en alles vloeibaar. Warm water. Bubbelbad!
LISTEN&LOAD: Cable Dazed - Invisible Conga People
INFO: Invisible Conga People's Place on Myspace
En? In the mood? Feel the flow? Very well. Dan heb ik nóg zo'n sluipmoordenaar als de previous posting! Luister (en huiver) naar de vingertoppen-tintelende technothriller Miscelate van Audiofly X en Paul Harris. Met in de cockpit Partial Arts, die ons op 3 juni van dit jaar al masseerden met het adembenemende Trauermusik. Wel..., deze is méér van dattum. Dus kleedt u maar uit. Ik bedoel, ga er maar voor liggen. Ogen gesloten, oren open. Think next Reunion, zo omstreeks de klok van vier. Wát wil je dan horen? Nou..., DIT.
LISTEN&LOAD: Miscalate (Partial Arts Remake) - Audiofly X & Paul Harris
INFO: Partial Arts op Discogs
Lange track, korte introductie. Meer heeft Carl Craig niet nodig. En riemikser Radioslave evenmin. Deze is voor de liefhebbers van onderhuids genot; zij die weten welke deur je moet openen om 'm binnen te laten. Techno uit het paradijs.
LISTEN&LOAD: Darkness (Radioslave remix) - Carl Craig
INFO: Carl Dot Com
Spiritualized heeft een speciaal plekje, hier op de Camping. En zal dat nooit verliezen. De act van Jason Pierce - of beter gezegd: zijn muziek - is in retrospectief verantwoordelijk voor onze everlasting love affair met electronica. We schrijven 1992, het jaar waarin Spiritualized haar debuutalboem Lazer Guided Melodies releasde. Toegegeven, het ging niet helemaal vanzelf, maar goed..., opeens hoorde ik 'het'. Voor het eerst voelde ik 'het' en begréép 'het'. Een revelatie! Bij deze plaat kwam 't binnen. Alles: de joy of repetition, de diepte van de laagjes, het hypnotiserende effect van de bieten, de gevoelstemperatuur van synthetische sound. Naja, de meeste van u kennen 'het'.
...imponerende Wall of Sound...
Spiritualized dus. Ik zal binnenkort het bedwelmende, van Lazer Guided Melodies afkomstige drieluik You Know It's True / If I Were With Her Now / I Want You poosten, maar nu eerst de actualiteit. Want er is een nieuwe plaat! Songs in A&E heet 'ie. Het werkstuk is opnieuw een demonstratie van Pierce's imponerende Wall of Sound, waarin hemelse poparrangementen en onalledaags space-spul hand in hand gaan. Weet je ook meteen waar M83 vroeger naar luisterde.
LISTEN&LOAD: Baby, I'm just a fool - Spiritualized
INFO: Spiritualized op het web
Fraai verhaal, nóg fraaiere muziek. De nog jeugdige yank Justin Vernon, die zich Bon Iver noemt, trok zich onlangs terug in een blokhut, ergens in het woeste gebergte van Winsconsin; gewapend met niets meer dan een gitaar en een geweer. OK-OK, hij zal vast ook wel kogels hebben meegenomen (hoop ik), maar dat doet afbreuk aan de heroiek. Enniewees, Bon voedde zich met herten en verdreef de eenzaamheid met gitaarliedjes, die hij - eenmaal terug in de bewoonde wereld - meenam naar de studio (voor de goede orde: niet de herten, maar de liedjes).
...en dat VOEL je vooral...
STOP! Exit meligheid, nu wordt het menens. Want het resultaat van Iver's solitaire zoektocht naar inspiratie en de daaropvolgende opnamen is mind blowing. De plaat heet For Emma, Forever Ago en is werkelijk aangrijpend goed. Meer dan één recensent repte zelfs al over een 'classic debut album'. Een gezwollen kwalifikatie, true, maar ik zeg het ze van harte na. Dit is intens; deze songs komen recht uit het hart. Dat hoor je en dat VOEL je vooral. En wat hoor je dan? Acht indringende liedjes voor liefhebbers van onder anderen Radiohead, Josh Rouse, Nick Drake, Damien Rice, Jeff Buckley en Elliott Smith. Ze pendelen tussen folk, rock, country en pop en zijn stuk voor stuk voorzien van Iver's soulvolle falsetto. En wat voel je dan? Tsja, dáár ga ik niet over, maar pls let me know.
LISTEN&LOAD: The Wolves (act I and II) - Bon Iver
INFO: Bon on Myspace
Is dat blauw, daarboven? Wijkt het grijs? Mooi zo, dan kegel ik snel Regina Spektor's Fidelity naar binnen. Niet het origineel, but the riemiks. Het momentum van dit opgewekte indy-hitje ligt alweer een tijdje achter ons (was het nou in Nul Zeven of zelfs Nul Zes?), maar dat is niet de reden waarom de oorspronkelijke uitvoering hier ontbreekt. Dat heeft een hele triviale oorzaak, vrees ik: heb 'm gewoon even niet paraat. Komt nog, want hij is het wél waard. Net zoals ondergaande riemiks overigens. Knoppendraaier Morgan Page was namelijk zo verstandig om Fidelity's lichtvoetige feel in tact te laten, waardoor de charme van dit dartele deuntje óók op de dansvloer tot uiting komt. AAIBAAR!
LISTEN&LOAD: Fidelity (Morgan Page Unreleased Remix) - Regina Spektor
INFO: SpekNet
Hoe blij wij worden van Booka Shade zal voor de frequente bezoeker dezes blog geen verrassing zijn. Dat las hij of zij niet één, niet twee, maar reeds drie keer. En omdat je met z'n drien niet kan klaverjassen, volgt ondergaand numero quattro! 'Tis de Matchbox's Right or Wrong-riemiks van Booka's Charlotte: een hemelse houser, waar met name in de eerste helft een paar rake klappen worden uitgedeeld. Doordringende drums uit een doosje duwen ons nadrukkelijk richting de dansvloer. En dát werd wel weer eens tijd!
LISTEN&LOAD: Charlotte (Matchbox's Right or Wrong Remix) - Booka Shade
INFO: BSWWW
Die naam ontcijferen..., daar begin ik niet eens aan! Zonde van de tijd. Die kun je beter gebruiken om dit roerende nummer op TIEN door je KTF te laten knallen; in de repeat, that is. Wasif´s Oceanic geeft zijn geheimen namelijk stukje bij beetje prijs. Dus heb geduld. De aanhouders winnen. Zij worden beloond met een groots en meeslepend rock-opus. Voer voor fans van dEUS en Zwan.
LISTEN&LOAD: Oceanic - Imaad Wasif with Two Part Beast
INFO: Imaad Wasif with Two Part Beast and Myspace
Fyfe Dangerfield is de zanger/componist van de Guillemots en die kent u (wellicht) nog van ons polderparadijsje anno 2006. Met een set vol rammelende rommelrock blies het Britse collectief destijds ieders haren in de war. Om over onze oren maar te zwijgen. De Guillemots fietsen namelijk graag van de andere kant de straat in. En dat levert niet zelden zeer spannende moezikale dwalingen op. Ondergaand hoor je Dangerfield (een klassiek geschoolde componist, by the way) in de solo-mode. Géén gejaagde gekheid dit keer, maar een tere ballade á la Badly Drawn Boy. En wát voor eentje... Rillingen all around. Viva Fyfe!
LISTEN&LOAD: Well, Love Does Furnish A Life - Fyfe Dangerfield
INFO: Guillemots op Myspace
We blijven even in trippy territoria, want ook Husky Rescue zoekt het hogerop. Rainbow Flows is een moderne hippy-chiller: muziek om stoned bij te zijn. Neen, om van te worden. Picture yourself op een broeierige zomerdag; languit liggend in het hoge gras. Niks te doen, geen haast. Dan is dit de soundtrack! Lazy, loom, lamaarwaaien. Lamaarluisteren...
LISTEN&LOAD: Rainbow Flows - Husky Rescue
INFO: Husky Rescue Home
Voor onvoorspelbare sonische zaligheid kun je bij Stereolab elk moment van de dag aankloppen. Al vele jaren verkennen ze grenzen om die vervolgens een bietje op te rekken. De ene keer via sprookjesachtige poppers met Brian Wilson-arrangementen, dan weer door het electronische idioom binnenstebuiten te keren. Of gewoon alles door elkaar, zoals hier. Samen met het mij onbekende Nurse With Wound nemen ze ruim de tijd (10+) voor een hallucinerende symphonie, waarin een repeterend gitaarmotief langzaam maar zeker wordt omsingeld door een squadron bleeps en peeps. Geen ontkomen aan. Voor joe evenmin!
LISTEN&LOAD: Simple Headphone Mind - Stereolab & Nurse With Wound
INFO: Stereolab & Nurse With Wound on the web
Na hun eerste twee alboems heb ik Coldplay eerlijk gezegd nauwelijks meer gevolgd. Hun stadionrock kroop naar smaak iets te veel richting U2-pathos en daar krijgen we hier op de camping nou eenmaal spontaan huiduitslag van. Maar ja, helemaal links laten liggen, is ook zoiets... Een band die ooit een wereldtrack als Shiver voortbracht, kan het niet totaal verleerd zijn. Dus gaf ik onlangs de nieuwe Coldplay-deun Violet Hill een spin; in een riemiks van de Cryptonites. Poei. Die is nie mis hoorrrrrrrr! Mister Martin en z'n mannen gaan hier behoorlijk van KABOEMSKI. Lekker vuig, met een spannende hard/zacht-dynamiek. Goed genoeg om onze vooroordelen over de Britten overboord te kieperen; zó zijn we dan ook wel weer.
LISTEN&LOAD: Violet Hill (Cryptonites Remix) - Coldplay
INFO: Coldplay Way Way Way
Wie anders dan de Fransen zijn de leveranciers van zulke dikke vette partystarters als het hieronder gelegen Rock it, don't stop it? Niemand. Dus we kunnen er kort over zijn en dat zullen we ook: next Reunion, Rafale om 02.00 uur. Houd alvast de brandblussers bij de hand, want deze track is on fire.
LISTEN&LOAD: Rock it, don't stop it - Rafale
INFO: Rafale op Fluokids
