Greg isnie gek

Ondanks, of misschien juist wel dankzij de vele gevaren, blijft het een populaire bezigheid: iets toevoegen of veranderen aan klassiekers uit de muziekgeschiedenis. Inderdaad, 'koorddansen' heet dat hier. Die subcultuur kent dan ook nog eens een aantal levels, want je hebt classics en CLASSICS. Ondergaand een voorbeeld van het allerhoogste level: het domein, dat eigenlijk alleen door gekken wordt betreden. Types met veel te veel lef en véél te weinig verstand. Types die, zoals hier, Sympathy for the Devil van de Stones als onderwerp kiezen. Kiek, dán kun je je reputatie (als je die al hebt) net zo goed meteen aan barrels slaan. Dan moet je wel DJ Deathwish heten. Of Harry Harikiri. Offffffffff..., DJ Greg Wilson!

...no good deed goes unpunished...

'Wilson, Wilson, ilson, lson, son, on, n', echoot het nu door uw pan. 'Komt me vaaaaaag bekend voor'. Juste. Want Wilson was hier vaker te gast als evenwichtskunstenaar. Eerst met een mooie remake van Talking Heads' Psycho Killer en later als behandelaar van de (in kleine kring) legendarische bass-bomb He not in van de Chicken Lips. Aha! Dus Greg ként het kunstje. Zeker en vast. Wilson wint. Wéér. Door de huppelende vocalen van Amerie's One Thing te koppelen aan de jungle boogie van Sympathy for the Devil kickt 'ie dit Stones-icoon van de seventies zomaar naar het nu. En dat maakt Greg tot het genie tussen de gekken. Hulde, hoewel Mick en Kiet daar vermoedelijk anders over denken. Zij zullen hun legal dogs hier wel weer op los laten. Ten onrechte natuurlijk. Want het is juist dit soort piraterij dat er voor zorgt dat deze Dino's nog steeds niet met uitsterven worden bedreigd. Tsja..., no good deed goes unpunished.

LISTEN&LOAD: Two Sides of Sympathy - Greg Wilson
INFO: Greg WWWilson