Greg isnie gek

Ondanks, of misschien juist wel dankzij de vele gevaren, blijft het een populaire bezigheid: iets toevoegen of veranderen aan klassiekers uit de muziekgeschiedenis. Inderdaad, 'koorddansen' heet dat hier. Die subcultuur kent dan ook nog eens een aantal levels, want je hebt classics en CLASSICS. Ondergaand een voorbeeld van het allerhoogste level: het domein, dat eigenlijk alleen door gekken wordt betreden. Types met veel te veel lef en véél te weinig verstand. Types die, zoals hier, Sympathy for the Devil van de Stones als onderwerp kiezen. Kiek, dán kun je je reputatie (als je die al hebt) net zo goed meteen aan barrels slaan. Dan moet je wel DJ Deathwish heten. Of Harry Harikiri. Offffffffff..., DJ Greg Wilson!

...no good deed goes unpunished...

'Wilson, Wilson, ilson, lson, son, on, n', echoot het nu door uw pan. 'Komt me vaaaaaag bekend voor'. Juste. Want Wilson was hier vaker te gast als evenwichtskunstenaar. Eerst met een mooie remake van Talking Heads' Psycho Killer en later als behandelaar van de (in kleine kring) legendarische bass-bomb He not in van de Chicken Lips. Aha! Dus Greg ként het kunstje. Zeker en vast. Wilson wint. Wéér. Door de huppelende vocalen van Amerie's One Thing te koppelen aan de jungle boogie van Sympathy for the Devil kickt 'ie dit Stones-icoon van de seventies zomaar naar het nu. En dat maakt Greg tot het genie tussen de gekken. Hulde, hoewel Mick en Kiet daar vermoedelijk anders over denken. Zij zullen hun legal dogs hier wel weer op los laten. Ten onrechte natuurlijk. Want het is juist dit soort piraterij dat er voor zorgt dat deze Dino's nog steeds niet met uitsterven worden bedreigd. Tsja..., no good deed goes unpunished.

LISTEN&LOAD: Two Sides of Sympathy - Greg Wilson
INFO: Greg WWWilson

Copacaberlin

Als toet een koffer. We luvven toetjes, dus we luvven koffers. Zéker als ze zo afwijkend zijn als ondergaand geval. Want volgens de ongeschreven wetten in het koffercircuit hoort een oud liedje in een nieuwerwets jasje te worden gehesen; geheel conform de laatste mode. Met een biet en zo. Maar niet hier. Deze doet het omgekeerde. Een oud liedje krijgt een nóg oudere outfit. Snappie? Concreet dan maar: Braziliaan Emerson Nogueira stripte Alphaville's pompeuze eighties-hit Forever Young tot een breekbaar, akoestisch liefdesliedje. Met een onmiskenbaar Braziliaanse signatuur. Kiek, dit is nou hogeschool-kofferen. Toegevoegde waarde!

LISTEN&LOAD: Forever Young - Emerson Nogueira
INFO: Emerson's net

Sweet dreams

Het mooiste nummer aller tijden? Daar zal ik ooit nog eens een mammoet-posting aan wijden (en tevens uw inbreng vragen), maar ik kan alvast verklappen dat God Only Knows van The Beach Boys een grote kans op goud maakt. Maar nu niet. Nu aandacht voor een copy cat. Normaliter hangen wij iedereen die met zijn tengels aan God Only Knows komt aan de hoogste boom, maar Jonatha Brooke blijft dat bespaard. Zij maakte van deze klassieker een ontwapenend wiegeliedje, waar wij eerlijk gezegd ogenblikkellijk heel erg blij van werden. En stil... Met respect, liefde en veel gevoel gemaakt.

LISTEN&LOAD: God Only Knows - Jonatha Brooke
INFO: Jonatha Brooke Dot Kom

naar de overkant

Attentie-attentie: hier komt weer een koorddans-act. U weet wel, dat zijn koffers of riemiksen van classics uit de pophistorie. En dan bedoel ik dus de échte klassiekers van de échte groten. Dat je denkt: 'zoho, die durft!' Hieronder een schoolvoorbeeld, want een zekere Spooky had het lef om de prachtige Prince-plaat If I was your Girlfriend aan te raken. Prince ja, misschien wel de allergrootste jeugdheld van de camping-populatie. En dan ook nog eens één van zijn mooiste creaties... Kan dat goed gaan? Ja hoor, dat kan. Spooky flikkert - against all odds - niet van het koord, maar haalt de overkant door 'Girlfriend' te transformeren tot een sc-fi-slow-funk-vehikel vol blieps en pieps; overgoten met het flanger-effect. Respect! Maar wat vind joe eigenlijk? Poenkten pls.

LISTEN&LOAD: If I was your Girlfriend (Spooky Romantic Mix) - Prince
INFO: The Purple Web

de stille kracht

Even een ander vaatje. Iets stemmigs, voor de late avond cq. de vroege ochtend; voor iedereen die wel eens fluisterend uit z'n sokken geblazen wil worden. Voor lovers van crazy koffers ook. Ben joe er zo-eentje? Bon. Luister dán eens naar deze keeldichtknijpende versie van David Bowie's Modern Love, uitgevoerd door The Last Town Chorus. O-zo-mooi. Helemáál als 'ie op vol volume elk hoekje van je kamer vult. Dan volgt je hoofd vanzelf...

LISTEN&LOAD: Modern Love - The Last Town Chorus
INFO: The Last Town Chorus on The Web

Wéér eentje van Van...

Wat krijgen we nou? Een Van Halen-revival? Het lijkt er verdoemd veul op, want figureerde de Big Hair Band pas nog in een Micromiks (met een live-versie van Jump); vandaag gaat Running with the Devil door de gehaktmolen! Lekkerrrrrrrr hoorrrrrrrr. Luister naar deze stotterende electrobewerking en vraag je, net als yours truly, af wanneer ook alweer de volgende bijeenkomst van de sekte is. Een Reunion in het Hoge Noorden..., zou dát niet wat zijn?

LISTEN&LOAD: Runnin with the Devil (Air Jared remix) - Van Halen
INFO: WWWVHalen

hogedruk

Als twee megasterren samen plaatjes gaan opnemen is dat meestal een sein om je ogenblikkelijk in de dichtsbijzijndste gangkast op te sluiten en te wachten tot het over gaat. Denk maar aan Bryan Adams en Tina Turner, Paul McCartney en Michael Jackson, U2 en Pavarotti, Mick Jagger en David Bowie, Julio Iglesias en Willy Nelson, Hepie en Hepie en Elton John ennuh... zo'n beetje iedereen die ooit een microfoon vasthield.

...beklemmend en oncomfortabel...

Slechts een enkele keer is de neerslag van zo'n sterrenregen meer dan de som der delen. Zoals bijvoorbeeld in het geval van Under Pressure van David Bowie en Queen: pop-perfectie met een dramatische laag on top. Ondergaand hoor je daarvan een koffer, uitgevoerd door psychopopper Xiu Xiu en Michael Gira (frontman van de Australische artpunkers The Swans). Het resultaat is verbluffend... Zonder ook maar een greintje sarcasme voorzien ze Under Pressure van een uitvoering die in alles beantwoordt aan de onheilspellende lading van het lied. Hij krast, knoeit, sleept, strompelt en wankelt. Beklemmend en oncomfortabel. Het origineel voorbij.

LISTEN&LOAD: Under Pressure (feat. Michael Gira) - Xiu Xiu
INFO: Xiu Xiu W W W

Get Cat!

Kent u Cat? Of misschien moet ik zeggen: Mevrouw Power? Zoja, skip inleiding en ga direct door naar download. Zonee, dan moet je weten dat zij inmiddels al wat jaartjes een waardige ambassadrice van de Amerikaanse indie-scene is. Met een reeks platen van een constant hoog niveau, waarmee ze telkens weer de grens van de toegankelijkheid opzoekt. En dát houdt Cat (en haar liedjes) fris. Zelfs zo ontzettend fris dat het haar lukt om één van de meest afgelikte boterhammmen uit de muziekgeschiedenis op te dienen als een vers kadetje. Of Sinatra 'we want more' zou roepen, waag ik te betwijfelen. Van mij krijgt ze desondanks een 10 met een griffel voor de koorddans-act die ze hieronder laat zien en vooral laat horen. En joe? Punten!

LISTEN&LOAD: Theme from New York New York - Cat Power
INFO: Cat on the net

Truc van Luuk

BIG UP voor landgenoot Laidback Luke! Niet dat de Aalsmeerder sinds hij zijn altijdgroene Reunion-classic Pop Music in onze harten boorde ook maar iets fout kan doen, maar toch: altijd prettig om te kunnen constateren dat onze helden nog steeds heldendaden verrichten. Nadat LL (die initialen alléén al!) zich hier recentelijk nog met Steve Angello verdienstelijk maakte, hoor je nu hoe hij Plastic Dreams van Jaydee naar zijn hand zet. Moet je durven hoor; zo'n legendarische vloervuller nog eens overdoen, maarrrrrrrrr... Luuk komt natuurlijk niet uit een ei (voor zover mijn informatie strekt). Neen, hij kan het en hij doet het; door van Plastic Dreams een nóg harder hittende house-hurricane te maken dan dat 'ie al was. Blaast gegarandeerd binnen de minuut het parmanentje uit je haar. Perfect ook, om dat januari-juk van je schouders af te laten waaien. Blik op nul, verstand op oneindig, of andersom, mocht dat je voorkeur hebben. Als u 'm maar angstaanjagend luid door uw boksen jaagt. Be warned, be prepared.

LISTEN&LOAD: Plastic Dreams (Laidback Luke Boot) - Jaydee
INFO: LLWWW

...liefde leuk...

Dát is curieus. Wist niet dat het al kom-op-laten-we-eens-gouwe-ouwen-opwarmen-maand was? Dacht dat die pas in februari zou beginnen, maar neen dus. Na de recente re-rub van de Keetje van de Bos-hit Running up that hill horen we nu namelijk opnieuw een gerenoveerde classic. Ditmaal betreft het Fleetwood Mac's You make loving fun. Een naamloze knoppendraaier heeft het in dit geval helemaal begrepen, want hij hangt deze riemiks bijna volledig op aan de (witte) funk-groove van de oorspronkelijke versie. Tsja, dáár komt dansen van. Koel zijn die Fleetwood's toch! Maar ja, dat is oud nieuws.

LISTEN&LOAD: You make loving fun (Trailmix) - Fleetwood Mac
Info: Fleetwwwood Mac

stoppen of doorrijden?

In Nul Acht zetten we de rubriek 'Koorddansen' vrolijk voort. Dus dat betekent dat u zich weer mag, neen, MOET uitspreken over de prestaties van moezikale waaghalzen, die het in hun pannenkoek hebben gehaald om legendarische nummers nog eens dunnetjes over te doen. Zoals ene B. Rich dat hier doet. Hij (of zij) zette de schaar in Prince's party-reus 1999. Dus, handen aan de knoppen pls. Rood of groen? Oranje mag ook... Dát is namelijk mijn eindrapport.

LISTEN&LOAD: 1999 (B. Rich's NYE Work Out) - Prince
INFO: Princeweb

Der Hunter

Oliver Huntemann kan er wat van. Dat rijmt niet alleen; het is nog waar ook. Niet voor niets vroeg Underworld deze Duitscher recentelijk hun (destijds) nieuwe single Crocodile te riemiksen -waarmee hij wat mij betreft het origineel overtrof. Wel, die Oliver betreedt vanavond het slappe koord. Samen met miksmattie Stephan Bodzin schopt hij hieronder de Depeche Mode-classic Everything Counts onze eeuw in; door de industrial pop van het origineel van grommende technobieten te voorzien. Ik zeg ja. Joe?

LISTEN&LOAD: Everything counts (Oliver Huntemann and Stephan Bodzin dub) - Depeche Mode
INFO: DMWWW

slippertje

De wonderen zijn de wereld nog niet uit: U2 op Campingdisco! Ja, dat is een wonder; een knoeperd van een wonder. Want U2 en ik..., nou nee. Zal u niet vermoeien met een ellenlang exposée over het hoe en waarom. Laten we het er maar op houden dat Bono niet in mijn Top Tien van Integere en Eerbiedwaardige Aardbewoners is terug te vinden. En ik krijg jeuk van z'n stem. Tsja, en zo word je dus een fanatiek U2-hater. Op zich best jammer, want ik hoor óók wel dat de Schotten, ondanks dat stuk verdriet, gewoon goeie muziek maken. Goed, niet geweldig he! Ja sorry, het zit diep. Ze hebben daarom ook hulp van buiten nodig om een plekje op de camping te verdienen. Buiten is het wandelende house-monument Francois K(evorkian), die al sinds mensenheugenis dansvloeren over de gehele wereld van sonische sex voorziet. Die New York City-man neemt hier U2's New Year's Day onder zijn hoede. Hoe? Met brille en raffinement! Prachtige demonstratie van koorddansen, want dát is het natuurlijk wel, koorddansen. En joe? Joe toe? Blijft 'ie staan of valt 'ie te pletter?

LISTEN&LOAD: New Year's Day (Francois K remix) - U2
INFO: WWWFK

Voelen

Koorddanst u een stukje met me mee? Dat doen we op de muziek van de Plantains, die zich aan een koffer van Donna Summer's I feel love hebben gewaagd. Moedig hoor. Of dom? Want I feel love is niet zomaar een disco-deun. In het geheel niet zelfs: deze Giorgio Moroder-compositie mag zonder overdrijving beschouwd worden als prototype van de moderne dance. Een voorbeeld voor velen. Underworld, bijvoorbeeld, heeft deze gebruiksaanwijzing aandachtig gelezen toen ze hun eerste alboems opnamen. Ik bedoel maar..., niet zomáár een song dus. En de versie van de Plantains? Uhmmm... anders. Apart. Verrassend in elk geval. Maar ook goed? Ik twijfel. Help me out. Bordjes omhoog pls! Handig: het origineel is bijgevoegd voor de jurering.

LISTEN&LOAD:
I feel love - Plantains
I feel love - Donna Summer
INFO: Plantains op Discogs

Victory of the bad taste

Je kunt wroeten wat je wilt, maar veel fouter dan Born to be alive kom je ze niet tegen, daar in de opgravingen van de moezikale oudheid. En dat geldt tevens voor Patrick Hernandez. Het leek zelfs alsof deze wanstaltige disco-hit de kroesharige vertolker als zanger had uitgekozen, in plaats van ondersom. Reverse cherry picking, of zoiets. Hoe dan ook, Born to be alive wordt hieronder tot leven gewekt. Aan de hand van de Ultra Tiger-riemiks. En dus gaan we weer koorddansen. Zeg het maar: is fout goed geworden? Of wordt slecht slechter? Ik kan 'm hebben.

LISTEN&LOAD: Born To Be-Alive (Ultra Tiger Remix) - Patrick Hernandez
INFO: Patrick Hernandez alive on the web

Galileo

En welkom woensdag! Wéér met een voetzoeker! Want, hey, zijn we op weg naar WGD of niet? OK dan! Doe die dancing shoes dus maar alvast even aan, anders krijg je op eleven nine blaren en dat is natuurlijk niet de bedoeling. En laat ik voor dat doel nou een buitengemeen geschikt trackje klaar hebben staan. Mais oui, dansen kán op deze flippende en flappende frisbee van..., uhm..., een artist unknown. Queen Machine heet het nummer en als je een paar minuten onderweg bent (eet maar even door de eentonige proloog heen) weet je waarom. De anonieme knoppendraaier gaat hier namelijk aan de haal met Bohemian Rhapsody! Jawel, de misschien wel beroemdste popsong aller tijden wordt geknipt, geschoren en gewatergolfd. Over koorddansen gesproken... Je moet wél durven. Zou dat de reden zijn waarom mister mikser liever niet met zijn naam en telefoonnummer vermeld wordt? Zou kunnen, maar zou tegelijkertijd onterecht zijn. Volgens mij vangt Freddy vlindertjes als hij daarboven hoort hoe zijn piece de resistance eindelijk eens van de Top 100.000 aller tijden wordt verlost. Knappe knal voor je pannenkoek, deze Queen-meets-Goldfrapp-kanonskogel. En joe? Veur of teugen? Geen mening mag niet.

LISTEN&LOAD: Queen Machine - Unknown Artist
INFO: WWWQueen

trapeze

En ja hoor, daar is er weer eentje; zo'n moezikale acrobaat die het aandurft om een joekel van een rock-classic onder handen te nemen. Met andere woorden: we gaan weer koord-dansen! Zonder vangnet! Zal na Greg Wilson, die onlangs keurig overeind bleef met zijn Talking Heads-riemiks, ook deze evenwichtskunstenaar het duel met de diepte in zijn voordeel beslechten? Of gaat 'ie kennis maken met de zeer geringe veerkracht van de aardbodem? Daar mogen jullie straks iets van vinden. Dat jullie dat helemaal niet gaan doen, weet ik ook wel, maar ik blijf het proberen. Hardnekkig gevalletje van hoop houden; heb ik wel vaker last van... (;

...aanstekelijk stuiterend...

Maar terzake. De ogen en oren zijn gericht op ene Snatch. Snatch ja! Een duidelijker voorbeeld van 'nomen est omen' kom je niet snel tegen. Snatch betekent namelijk gappen. En gegapt wordt er! Snatch snatcht hier Pink Floyd's MAMMOET-HIT Another Brick in the Wall. Ja, 'als je iets pikt, pik dan meteen maar iets kolossaals', zal hij hebben gedacht. En ik moet zeggen: crime pays. De loodzware, pompeuze rock van het origineel is in deze bewerking vervangen door een aanstekelijk stuiterende funk-disco-soul-cocktail (met een schijfje latin). Het resultaat is ontzettend smakelijk! Volkomen geloofwaardig ook. Alsof 'ie zo hoort te klinken. Alsof de Floyd-versie een mislukte koffer is. Dit is nog eens echt koord-dansen! En nu jullie: pro of con?

LISTEN&LOAD: Another Brick in the Wall - Snatch
INFO: Pink Floyd on the web

balled & beautiful

Hoe heilig zijn heiligdommen? Kent de muziekwereld ook beschermde diersoorten? Is het tijd voor een Blijf-Van-Mijn-Liedje-Huis? Met andere woorden: moeten legendarische liedjes onaantastbaar blijven of mag je ze aanraken? Dat dilemma is inmiddels zo vaak voorbij gekomen dat ik er bij deze maar een eigen label voor invoer. 'Labels' zijn de steekwoorden onderaan de postings, zodat de lezer in één oogopslag kan zien hoe het stukje dient te worden geduid (hoewel dat bij de labels hier op de camping niet altijd even eenvoudig is, dat geef ik toe). Hoe dan ook, daar komt per direct dus het label 'Koorddansen' bij. Want dat is het bijna altijd, als er weer eens een waaghals de moed slash hoogmoed had om op een moezikaal meesterwerk te gaan lopen kliederen.

...op z'n Reuniaans...

Vandaag op het koord: DJ Greg Wilson, met een riemiks van de Talking Heads-klassieker Psycho Killer. De van het magistrale live-alboem Stop Making Sense afkomstige uitvoering om precies te zijn. En dat hoor je hier meteen, want Wilson geeft de crowd noise gedurende de gehele track een prominente plek. Verder houdt hij het overigens simpel. Waar het origineel, geheel in stijl met de songtitel, tamelijk maniakale en ongecontroleerde momenten kent, kiest Wilson voor een kale benadering. Minimal bijna, zoals hij deze miks optuigt met uitsluitend de slaggitaar en de droge drums uit de opening van de oorspronkelijke versie. En dan gebeurt er iets moois: 'the art of repetition', pleegt men zulks te noemen. Of op z'n Reuniaans: 'een skindipper'. Fascinerende track, waarmee Wilson in mijn ogen knap op het koord blijft balanceren. Your verdict?

Pie-S: graag óók uw aandacht voor de subtiele verwijzing naar de songtitel in het artwork! Psycho > Hitchcock > douchegordijn... Snappie? Of is dat een hele sneue poging om voor één keer een (soort van) rechtvaardiging te vinden voor al die plaatjes van geheel of half ontklede mevrouwen? Uhm..., laat maar.

LISTEN&LOAD: Psycho Killer (DJ Greg Wilson edit) - Talking Heads
INFO: Headsnet & Wilsonweb